Merhaba herkese...
Yaklaşık 4 aylık bir oğlum var. Cocuk sahibi olmak istemezken hamile olduğumu oğrendim ve doğum yapınca depresyonun dibine vurdum. Sevemedim veya oyle zannettim, kabus gibi zamanlar gecirdim. Bu surecte eşim cok destek oldu keza benim ve onun ailesi de. Zamanla alıştım, sevdim ve eğlenmeye başladım. Tabi bunun icin denemediğim yontem de kalmadı. Velhasıl azıcık burnumu cıkarmışken hemen bana dert olan meseleleri acıyorum. Benzer şeyleri tecrube etmiş olanlar muhakkak vardır.

Konu eşimin oğluma olan davranışları, hitap şekli. Ben eleştirdiğimde ise aldığım cevap "senin konuşmaya hakkın yok, dun istemediğin bebek icin şimdi bana akıl mı veriyorsun" gibi şeyler. Haklı değil, evet istemiyordum ama ilgimi, bakımımı, guzel sozlerimi hic eksik etmedim. Ben annemden de babamdan da sarılıp opme gibi şeyler gormedim, ağladığımda teselli edilmedim, başarılı olduğumda takdir edilmedim zaten gorevin diyerek geciştirildim. Bu sebeple işin bu kısmına ozellikle dikkat ediyorum şimdiden. Ve tabi ki oğlumla ilgilenirken televizyon acık olmuyor, elimde telefon olmuyor. Bunları artık kilimcinin kor oğlu bile biliyor zannediyorum ama eşimde işler tam tersi. İlgilenme şeklini anlatıyorum size;

Bir elinde telefon diğer elinde cocuğu tutmak şeklinde. Duruyor işte diyor ama telefona kilitlenip kalıyor cocuk.
Sabah 7 gibi uyanınca bazen eşim alıp salona geciyor ben 2 saat daha uyuyorum. Kameradan baktım ki ne konuşma ne sevme hic bir şey yok. Televizyonun karşısında salıncağına koymuş, ağzına da emzik hipnotize olmuş gibi bakıyor.
Uyku saati şaşınca cok huysuz oluyor ve ağlama krizine giriyor, eşimden tepkiler " sus lan totoş, zırlama, ne uyuz cocuk oldun" gibi sozler ve hatta ciddi anlamda sinirlenirse kufurler... Zaten ağzı bozuk olduğu icin ne dediğinin bile farkında değil coğu zaman. Ne bicim konuştun diyince ne dedim ki diyebiliyor.

Sıkıldığında veya bir şeyi istemediğinde ı ıh diyor. Misal oyun halısına koyduk anında başlıyor ı ıh ı ıh. Bunun arkası ağlamak yani, defalarca tecrube ettim, koyma oyun halısına istemiyor. İş krize donmeden halletmek gerekiyor. Eşiminse ağzına sakız oldu bırak ağlasın, surekli bununla mı uğraşılır demek. Niye ağlasın yahu? Onu istemediğini daha nasıl anlatsın cocuk dile geldi resmen ama yok. O ağlayacak ama onun istediği olmayacak, ağlayarak istediğini elde edemeyeceğini şimdiden oğrenecekmiş. Boyle bir inatlaşma hali.


Yani benim ilgilenme şeklim ile eşiminki tam tersi ve ben surekli oğlumla eşim arasında tampon bolge olmak istemiyorum. oğlum da ornek alsın istemiyorum. Ben gun boyu " bal boceğim, minik kuşum, kara oğlum" diye severken eşim "napıyon lan tipsiz" diyor. Ben gun boyu konuşup kitap okuyup ayına uygun oyunlar oynarken eşim ilgilendiği 2-3 saatin buyuk kısmında tv izletip telefona baktırıyor.
Daha sayamadığım bir cok şey ama az cok durum canlanmıştır kafanızda.

Bilmiyorum okuyunca nasıl gorunuyor ama bana cok yanlış geliyor. Bir arkadaşıma bahsettim "ilgilensin de bırak nasıl ilgilenirse ilgilensin, soylenme, akıl verme" dedi. Boyle mi yapmak lazım? Bu ikilemden oğlum nasıl etkilenir? Ben nasıl duzene sokarım bu durumu? Guvenmeyip hep kendim ilgilensem bu sefer eşim dışarıda kalacak, ona musaade etsem oğlum etkilenecek, konuşsam anlamıyor konuşmasam catlıyorum.