Yakında 24 olacağım.Universiteyi bitirdim.Doğru duzgun bir iş bulamıyorum hep gecici işler.Aşk hayatımda berbat benim yaşımdaki her kızın sevgilisi var yada nişanlısı yada kocası.Benim daha sevgilim bile yok.hayatımda ilk defa birini beğendim hoşlandım o da gidip başkasıyla nişanlandı.Benimle konuşurken onunla sevgiliymiş falan ayrı bir hikaye oda.Gozumde cok yucelttim tabi.Hicbir ozelliği olmadığı halde doğru duzgun bir işi bile yok ama hoşlandım ya bir kere herkesi onunla kıyaslıyorum.Herkes ondan daha kotuymuş gibi geliyor.İstediğim gibi birini bulamıyorum.Cok secici değilim sadece genel kriterlerime uysun istiyorum(temiz olması apaci olmaması duzgun giyinmesi vs)yakışıklılık zenginlik vb.aramıyorum yani ama bu bile yok duşunun artık.Kucuk bir yerde yaşıyorum zaten.Başka bir şehirde iş bulmaya calışıyorum hem yeni insanlarda tanırım diye ama başka bir şehirde de gecinmek zor asgari ucretle kiralar cok pahalı zaten.Etrafımda nişanlanan evlenen insanları gordukce şaşırıyorum nasıl birbirlerini beğenip anlaşıp evlenmeye karar veriyorlar diye.Cunku ben daha sevgililik aşamasına bile gecemiyorum kimseyle nişanlanmayı gectim.Asla bunları yaşayamayacakmışım gibi geliyor.Cok uzuluyorum goğsumde bir taş var sanki.Her zaman biri gider allah cok daha iyisini verir diyorlar ama cok daha kotuleri cıkıyor karşıma.O kadar ozeniyorum ki gonlune gore biriyle evlenebilen kişilere.Yaşımın gecmek uzere olduğu imalarına da başladı zaten etrafımdakiler.Bir daha gercekten hoşlanacağım biri karşıma cıkmayacağını duşunuyorum cok uzucu.Kader kısmet diyorlar ama beni secmedi işte o kişi başkasını secti bu bir secim bana gore
Sizlere sorum şu:Gercekten umudunuzu kestiğiniz anda beklediğiniz kişi karşınıza cıktımı? ben cok umutsuzum delirmek uzereyim