Buradaki dertlerin yanında biliyorum benimki belkide sacma sapan bişey ama cocukluğumdan beri aşamadığım bişey var.
Hayvanlara,ozellikle kuşlara karşı aşırı duygusal ve hassasım.Hani nerde araba carpmış,kedi kapmış,olmuş vs. kuş gorsem hele bunlar bi de benim gozumun onunde olmuşsa hic gitmiyor gozumun onunden hatırladıkca ağlıyorum kendimi yiyip bitiriyorum.Bircok sevdiğim arkadaşımı,yakınımıda kaybetmiş biriyim oysaki motosiklet kazalarında...Herkes kızıyor bana insanlar oluyor sen bi kuşa mı ağlıyosun diye..
Bugun,evin karşısında motorumu park ettiğim eskiden kutuphane olan yıkık bi arazi var oraya gittim dışarı cıkacaktım bi baktım motorumun altına siyahlı beyazlı daha yavru gibi bi guvercin tunemişti.Yokladım ucamıyor sandım alacaktım ama ucuyordu.Boyle birkac kere uc kon yaptı bende kovalamayı bıraktım zira araba carpsa cok cok kotu olurdum.Cok uğraştım yakalamak icin her seferinde kactı.Beyaz masayı aradım orman işletmeyi arayın dediler orayı aradım itfaiyeyi arayın diye diye kimse oralı bile olmadı.Gittim geldim hala orda duruyor bir turlu gitmiyor aslında ucabiliyor ama sanırım şu catılarda beslenen evcil guvercinlerden.Guvercin besleyen iki ev var artık son care oralara gidip soyleyeceğim sizin değilse bile alamaz mısınız diye..Pencereden bakmaya korkuyorum bi kedi falan yakaladıysa gormeyim diye cok kotu hissediyorum kendimi herkes yanından gelip geciyor oralı bile olmuyorlar keşke bende oyle olabilseydim ya trafikte kac kere kaza tehlikesi atlattım hatta gecen yaz bi kopek atladı onume gece vakti ona carpmamak icin frene asılmamla duşup suruklenmem bir oldu..Bu hassasiyet mi takıntı mı adını bile bilmediğim bu şeyi nasıl atlatırım ben?Belgesel bile izleyemiyorum hemen kanalı değiştiriyorum.
Şimdiden teşekkurler.
Edit:
Pencereden baktım,bi tane kedi kuşu kovalıyodu.Yoldan gecen bi cocuk kediyi tuttu kucağına alıp sevdi bi sure bırakmadı kuşu goremiyorum şu an,umarım gormemde...
