Merhabalar. Biraz uzun yazacağım bana kızmayın lutfen. İcimi dokmek ve tecrubeli insanlardan fikirlerini almak istediğimden uzun konuşacağım. Bilindiği uzere 19 yaşındayım, mezunum. Universite sınavına hazırlanıyorum. Şu sıralar bıkmış durumdayım. Hedefim sayısalda ilk on bine veyahut yirmi bine girmek. Kasım ayında başıma gelen aldatılmayla tum tempom ve umudum yerle bir oldu. Kendimi o kadar ay gecmesine rağmen kotu hissediyorum. Dershane ortamlarını sevmediğimden oturu bu yıl gitmedim. Matematik ve fizik ozel ders ve kendi calışmamla bu yola başladım ve surduruyorum. Haliyle hep evdeyim. Ailem haric pek insan yuzu goremiyorum. Aslında yakın dostlarımla da imkan buldukca goruşuyorum hatta daha bugun birinleydim ama nedendir bilinmez şu an acayip karamsar hissediyorum. Akrep burcuyum. Bana ihanet edeni stalklamayı daha yeni yeni bırakabildim. Gercekten bu konuda takıntılı olduğumu duşunuyorum. Neden bu acıyı ve zaman kaybını kendime yaşatïyorum ki? O ve aldattığı kızdan uzaklaşmak icin elim ne zaman stalka girişecek olsa youtube'ta maneviyatımı guclendirecek videolar izlemeye veyahut psikolog kanallarına yoneliyorum. HÂl bitirebilmiş değilim.(kanal oneriniz varsa alırım.)
Kitap okumayı, cizgi roman okumayı, dizi ve film izlemeyi cok seven bir insandım. İki senedir ise hicbir şeye mecalim kalmadı. Kendini geliştirmeye acık biriyken tembel bir insan oldum. Tekrardan kitap okumaya yoneldim ama eski huzuru bulamıyorum. Belgesel izlemekten keyif alırdım şimdi ise sınava az kalmış ve bu kadar eksik varken vicdanım rahat etmiyor. Ha diyorsunuz hep ders mi calışıyorsun? Hayır, calışıyorum ama cok değil. Dinlen, cay kahve ic derken muhabbet de oluyor aile ortamında. Bir de şu sıralar kahve bağımlısı olmaya başladım. Yapacak bir şey bulamadıkca kahve ve caya yoneliyorum. Son sınıfta 75 kiloya cıktım hareketsizlikten. Şu an 62 kiloyum. Kilo vermem de durdu. 2 gunde bir spor yapıyorum sadece maksimum 1 saat ayırıyorum. Aldatılma deseniz oz guvenimi cokertmiş durumda. Aslında eskiye gore bayağı iyiyim. Yeni yeni kıyafetler alıp değişiklik yapmak istiyorum ama şu an maddi durum uygun değil. Babam memur olsa da 3 kız kardeşiz ve bu sınav senesi adamı cok yordu. İstemeye de utanıyorum. Bu yaz calışacağım buyuk ihtimal. Harclık olayım yok nasıl olsa evdeyim diye. Ara ara buluşmalar icin para alıyorum. Anlayacağınız imajımdan da memnun değilim ama universitede calışırım az kaldı diye icimi rahatlatıyorum. Kilo veririm belki hem.
Gecenlerde kutuphanede bir cocukla arkadaş olmuştuk. Arkamdan fen liseli diye kıza yapıştım demesiyle iletişimi kestim. Cıkar ilişkisi yani. Erkeklerden iyice soğudum. Şu an evdeyim ve cok keyifsizim.
Hedefim olur mu olmaz mı bilmiyorum gelecek kaygısı da cok fazla. İşsiz kalmaktan korkuyorum. Hedefim olmazsa istemediğim bir bolume yerleşeceğim belki de babam bir daha musade etmez. Hem ben de artık aynı rutini yaşamaktan yoruldum. Belki başka şehir iyi gelir ama icimde kalırsa tekrardan hazırlanacağım. Yaşım kac olursa olsun ben bu hayatta bir şeyler başarmak istiyorum. Sizce bu kotu bir şey mi? Gonul ister bu sene başarayım ama psikolojik sureci nedense iyi yonetemediğimi duşunuyorum. Kendime cok kızıyorum, aciz biriyim adeta. Eskiden olsa sanaldan arkadaş edinip boş yapardım ama şu an tum sosyal medya hesaplarım kapalı. Telefonu da kapattım. Telefon bana bu ihaneti hatırlatıyor. İyice kendi başıma kaldım yani. Siz olsanız ne yapardınız? Lutfen yaşanmışlıklarınızdan bana oğutler verin. Kendimi cok bunalmış hissediyorum. Hep aynı şeyler...