Merhaba canlar.

Ben bugun cok farklı bir konuyla geldimm. Sorun ailem. Evleneli 1.5 yıl oldu ailemle otobusle 5.30 saat trenle 3.30 saatlik bi mesafedeyiz. Onları gecen sene sık sık gormeye gittim. Haftasonları vs. Ama bu sene pek oyle gecmedi. Kurslara başladım kuran grubuna katıldım ayrıca arkadaşlar edindim goruştuğum bi grup oldu diş tedavisi gordum vs vs derken bir kış boyle yoğun gecti. Sadece 2 kere gidebildim oda cok kısa vakitlerdi bir iki gun. Geldiğimi anlamadan geri dondum. Sorun şurada babam evime iki kere geldi gunubirlik. Annem gecen sene geldi gitti ama bu sene elini eteğini cekti. Ekim ayında geldi bir daha da gelmedi hic. Ablamda aynı şekilde iki gunluk geldi 2 kez başka yok. Yaklaşık 1 yıldır gelmiyor. Akrabalarım arkadaşlarım bir telefon bile etmez oldular. En yakınım dediğim arkadaşımı surekli ben arıyorum ve benimle hic bişeyini paylaşmıyor bir kıskanclık oluşmaya başladı gibi hissediyorum. Onuda anlayamadım bir turlu. Cok takmıyorum herkesin keyfi bilir gozden uzak gonulden uzak misali. Dostluğu o kadarmış. Ama anlamadığım ailemin neden boyle yaptığı. Ağlıyorum gelin diye yalvarıyorum. Sadece annem kızım ben geleyim diyor gerisinden tık yok. Anneme de gel diye ağlamadan geleyim demiyor. Ablamın her işine koşar yardım ederdim gerek duğununde gerek evlendikten sonra temizliğine kadar herşeyine koştum. Annem ablama koşuyor bana gelince telefonda bile tripli ben calışmıyorum diye dunyanın butun yukunu kaldırmak zorundaymışım gibi yalnız bırakıldım. Eşimle zaten zor zamanlar gecirdik. Yeni yeni anladım ki tekmişim bu dunyada. Uc gundur ağlamaktan elim yuzum şişti. Ne tepki vereyim aileme bilmiyorum. Artık bende gitmek istemiyorum.