Hanımlar merhaba,

Şimdi benim cok sağlam, aklımı yerine getirecek yorumlara ihtiyacım var. Siz hep doğru yonlendiriyorsunuz, size gercekten guveniyorum.



Ben 15 yıllık evliyim, biri orta biri ilkokulda iki evladım var. Eşimle guya severek evlendik, oncesinde nişan atmaya kalktım sinirliliğini gorup, allem etti kallem etti evlendik. (Klasik duzelir zannı) inişli cıkışlı bir evliliğimiz var. Maddi sıkıntımız yok.

Benim sorunum eşimin zorbalığı. Bana ve cocuklara karşı iyi olduğu zamanlarda bile hep diken uzerindeyiz. Neye kızacağı neye ceza vereceği belli olmuyor. Cocukları bir yuceltiyor bir aşağılıyor. Ben lafını esirgemeyen biriyim. Karşısında duruyorum oyle durumlarda, sen karışma diye bağırmaya başlayıp, başka ıvır zıvır şeylerimden cıkıyor.

Gece ondan sonra yatsam cıt cıkarsam homurdanıyor sabah laf ediyor uyuyamadım vs. Uzerime alınmazsam ve cevap vermezsem daha da cok sucluyor. Kavga etmek hoşuna gidiyor. Kendisi hic dikkat etmez bu arada gurultu de yapar. Ben soylediğimde sen de şoyle yapmıştın boyle ses cıkarmıştın vs. Delirtiyor.


Hic bir aksaklığı guzelce soylemiyor. Hep laf sokarak, kızarak. Cocuklar bir şey yemek istemediğinde zorluyor. Zorlama deyince ofkelenip bağırıp cağırıp gidiyor. Cocuklar birlikte yemeğe oturmak dahi istemiyor. Ayrı yedirsem de bu sefer dolaptan getirtip zorluyor.

Hasta olmam hoşuna gitmiyor. Bir gun gece fenalaştım hastaydım. Oncesinde atışmıştık bişeye. Nefes alamıyorum beni gotur dedim kendin git dedi. Arkadaşım geldi goturdu 3 saat hastanede yattım bir kez aramadı. Sabaha karşı dondum, tek kelime sormadı.

Yıllardır surekli acaba neye kızar neye laf sokar diye duşunmekten helak oldum. Kendimi ve cocukları korumaya calıştığımda hep kavga etti sindirdi. 3 kez boşanmak istedim ceşitli yıllarda. Ucunde de once tum ofkesini kustu sonra da yalvar yakar oturttu beni. Değişir sandım yanılmışım.

41 yaşındayım. İş bulamıyorum. Evden bir şeyler yapıp uc kuruş kenara attım. Para esirgemez zaten, nakit vermez doğru duzgun ama ihtiyaclarımızı karşılamamıza birşey demez. Maddi imkanlarına cok tutunmuştum ama artık tek lokmasında gozum yok. Zaten harcayan bir kadın da olmadım hic.

Hic bir soframda tadım kalmadı. Hic bir tatilde mutlu değilim. Bir kez bile canım hayatım demedi. Cinselliği unuttum. Ayda bir kez o da benim lafımla. Bakımlıyım guzelsin de derler. Bir kez bile guzel karım demedi. Yaptığı hic bir kabalık icin ozur dilemedi. Kendi cıkarı soz konusu değilse benim yararıma dokunacak bir şey yapmaz ya da bin bir suratla, pişman ederek.

Yıllardır denemediğim şey kalmadı. İlac kullandım olmadı. Her turlu kadın erkek ilişkisi kitabını okuyup uyguladım. Mulayim kadın oldum, hırcın kadın oldum, mudana etmeyen kadın oldum, kustum, barıştım pohpohladım olmadı. Adam hep aynı. Kimse dert getirmesin, yaptığı hic bir kabalığa itiraz edilmesin. Onun dediği olsun. Etrafında insan bırakmadı. Herkes kotu herkes hatalı o mukemmel.

Cıvıl cıvıl uyanırdım eskiden. Şimdi uyanmak istemiyorum. Eskiyi, evlenmeden onceki yıllarımı ozluyorum. Dovmuyor, kufur etmiyor. Ama bakışları(gozume bakmadan konuşuyor ekseri), sozleri tokattan beter. Ağır zorbalık, sindirme, psikolojik şiddet icerisindeyim.

Bu hafta psikolog randevusu aldım. Boşanmak istiyorum ama ayağıma kapanacak. Mal mulk vermek istemeyecek. Neler yaşarım, ayağa kalkabilir miyim tekrar? Ne yapayım ben bir şeyler soyleyin lutfen.

Cok uzun oldu okuyanlara cok teşekkur ederim.