İyi geceler tatlı bayanlar...
Benim derdim bebegimi kaybettim..
Okadar cok istemiştimki ya suan nasıl anlatım size, beni anlarsiniz insallah. İcime boyle birsey oturdu cıkmıyo, nefes alamıyorum ne kadar zormuş, neyse konuma geleyim esimin dayısıve esi benim dusuk yaptığımı biliyorlar ve biz cok sık gorusuz gidip gelirim, yengemide severim. Ama nedense beni ne aradılar, nede geldiler yani manevi bi destekleri olmadı. Gecen esim ugramak istedi benim icimden gelmedi gitmek. Ki benim yanimda olmayan insanları neden goreyim neyse eşim gitti, gelmesi bir oldu, yani yarım saat icinde geldi. Ben sok hayırdır dedim sen erken gelmezdin dedim. Bosver hayatım canım sıkıldı geldim dedi. Ustune gitmedim. Cunku esim oan moralinin bozuk olduğunu anladım. Sakinleşince anlatır dedim. Aradan yarım saat gecti hayatım dedi. Sana bisey soylucem dedi sole dedim. Dayımın gelini hamileymiş dedi. İyi "Allah analı babalı buyutsun inşallah" dedim. Bumu canını sıkan dedim yok dedi ne peki dedim. Bişey yok falan dedi ısrar edince tutamadı kendini. "cok zoruma gitti" dedi noldu ne zoruna gitti dedim.. Dayım gulerek benim gelin yine hamile bana yine torun geliyor.. diye gule gule anlattı dedi.. Gozlerim doldu aglamamsk icin sıktım kendimi.. (KIZLAR BİZ EŞİMLE COK BEKLEDİK BİR COCUĞUMUZ OLSUN DİYE AMA OLMADI DUSTU DOKTAARA DA GİTTİK BİR SORUN YOK YANİ
) birbirimizi 10 senedir tanıyoruz birimiz dusse birimiz kaldırıyoruz dedim. Allah onuda nasip eder insallah bize dedim ama icim dısıma tastı artık.. Ne bilim sacma karmaşık yazmıs olabilirim icimden geleni yazdım.. Kusur varsa affola cok kotuyum