Herkese merhabalar. Ben 33 yaşında bir oğretmenim. Yıllarım doğunun kucuk koy ve ilcelerinde cocuklara oğretmenlik yaparak gecti. Yaptığım işi cok seviyorum ve tabiki de ekonomik ozgurluğum acısından işimi bırakma gibi bir durumum asla soz konusu değil. Fakat bir turlu buyuk bir şehire nakil yaptıramıyorum. Ben kendim istanbul da doğup buyudum ve bu kulture alıştım. Ondan dolayı kucuk yerlerde hem tanışıp kafa dengi olabileceğim bir erkek bulamadım hem de işin doğrusu hic erkek yok yani Kultur catışması da yaşıyorum. Yaşım da 33 oldu. Cok uzuluyorum yani. Ben ne zaman evleneceğim de ne zaman anne olacağım diye soylenip duruyorum. Kızlar sizce hala şansım var mıdır? Yaşım gecmiş kendimi yaşlanmış, yıpranmış hissediyorum. Ne dersiniz?