Kızlar selamlar, değerli fikirlerinize ihtiyacım var. 4 yıllık evliyim 8 aylik bir oğlum var.Evlenmeden once kv analiz ettiğim kadariyla herşeye karışacak bir hal tavır icindeydi.Esime ayni apartmanda yasayacağiz annem karışmaz değil mi diye defalarca sordum hayir evimize kimse karisamaz dedi.Evlendik evlendiğim gunden beri karışmadığı yorum yapmadığı birşey kalmadı.Oyle ki ben ben değil ben gorunumlu başka biri oldum.Kendimden odun vermekten, susmaktan ve hep alttan alan olmaktan yoruldum. Bugun kv işi vardı eltimin oglu icin okuldan gelince sana gelsin x dedi.(ELTIMIN OĞLUYLA SUREKLİ ILGILENIYORUM.ELTIM CALIŞIYOR KV BAKIYOR ISI OLUNCA BANA BIRAKIYOR.) Ben de dedimki anne dışarıya cıkacaktık oğlumla vs. Tamam dedim.Sonra kv giderken bana uğradı X le kayinbaban ilgilenecek sen gidersin istediğin yere tavırlı Yuzume bakmaz bir halde..Yap yap yap yapma trip.Ben dadi degilim 1. 2 benim kucuk cocuğum var. Bugun eltimin doğum gunuydu kv sabahtan bir hatırlattı.Bikere ben onun doğum gunu olduğunu biliyorum ama kutlamak istemiyordum cunku kv ve o hatırlayıp benimkini kutlamadı diyeceksiniz cokmu onemli değil takmadım ama kv kutlamami bekledi cunku o biricik gelini.Onun piskolojisi bozulur uzulur.. Sonra hicbir etki altında kalmadan dedimki ınsanlık bende kalsın.Hediye aldim kutladım.Biz aile apartmanında oturuyoruz.Markete gitmiştik bebeğim babaannesinde idi.Kv eşimin telfonunu aradı ben baktım aloo alooo alooo ses yok baba de baba de diye bebeğime soyleniyor.Kapandi saniyesinde aradim telefona bakmadı. Bende kızdım benimle konuşmak istemediğinden trip yapıyor eminim. Benmde moralim bozuldu eşimle tartışmaya başladık dedim oturacaktık ayrı apartmanda haftada 1 gelecektik kıymetimiz olacaktı taşınalım buradan dedim Eşim de geberiyorum desen gitmem dedi.Esomle karikoca ilişkimizde yok.Cocugum olmasa şimdi boşanırdım kocamı seviyorum ama kocam beni hic savunmuyor kalp mi kırayım diyor beni hicc savunmuyor hicc ne yapacagimi bilmiyorum.Ozel hayatımız 0. Kv anahtarı takip kafasına gore giriyor evime eşime diyorum uyar girmesin eşim diyor ne diim diyor.Kizkar kendimi cok kotu hissediyorum şu hayatta destek olan kimsem yok.Cekip gitsem yavrum babasız kalacak kalsam ben mutsuzum taşınma ihtimalimiz yok.Gecen uyuyorum gozumu actım kv karşımda evimegirmiş korkudan cığlık attım...Cok kotuyum cok ağladım eşim cok pasif biri ailesinden cok korkuyor.Ciddi ciddi boşanmayı duşunuyorum ama evladıma kıyamıyorum.Kv herseyimze karışıyor eşim susuyor.Eltime hic boyle davranmıyor Cok kotuyum bana akıl verin dayanamıyorum boşanıp gitsem ailemde sahip cıkmaz cocuğuma bakarim eşime karşı ciddi tavır almayı duşunuyorum aylardır sevişmiyoruz zaten.
Konu cok uzun oldu hakkınızı helal edin.