Tam bıraktım kendimi. Bir de boyle salmış bakayım duruma dedim.
Şimdi de ailem rahat durmuyor..
Arkadaşlar başlarda aileniz eşinizi severken, bir takım sorunlarınıza şahit olsalar ve tatsızlıklar onlara da yansıdığı icin
eşinize karşı nefret dolsalar... Susamayıp ara ara laf sokuştursalar eşinize (arkasından size)..
Yani bu sizin duzelteceğiniz bir durum değil eşinizin cabasına bağlı olsa ne yaparsınız?
Onu sıkıştırmak onun da aynısını size yapması demek ki bu yeni yeni kavgadan başka bir şey getirmeyecek.
Ne yapayım? Duzelir diye zamana mı bırakayım?
Yoksa duzelmese de olur diye, hepiniz alışın bu duzene mi diyeyim?
Eşimle kendi aramızdaki ilişkiyi duzeltme derdinde olduğumuzdan aileleri karşılıklı olarak dışarıda tutuyoruz.
Muhatap olmuyoruz ailelerle diyeyim..
Aslında aramızdaki ilişki boyle hic olmadığı kadar iyi..
Ama benim ailem susmuyor. Olumsuz yorumlar yordu beni. Artık annemi aramak istemez oldum.
Belki bir şeyler gercekten duzelecek ama izin vermiyorlar, etkileniyorum cunku..
Hayır ayrılmamı da istemiyor annem, istediğim gibi olacak adam olacak diyor..
Beklentileri ust duzey şuan icin, sabırsız.
Onun yureği olmadan olmuyor, ama istediği gibi yurumesi imkansız.
Hic eğilmeden el oğlunu eğmek kolay mı?
Anlatamıyorum.
Anlamıyorlar..