Şimdi mevzu oyle uzun ki kısaltıcam mumkun olduğunca. Ailem beni 16 yaşımda 9 yaş buyuk kuzenimle zorla nişanladı istemiyorum dedim iğreniyordum. olsen kalsanda bu iş olcak dediler cocuktum boyun eğdim evlendik. İyi bişey gibi 2 de cocuk yaptık. Şimdi 24 yaşımda ne iğrenmem gecti ne de sevebildim. Bir ara boşanma fikrimi acıkladım cocuklarımla tehdit ettiler yine korktum oturdum yerime. Şiddet filan yok. Ama benim duygularım hala aynı. Gonulle olmayınca olmuyor işte. Okulum yarım kaldı hayallerim heveslerim yarım kaldı cocukken. Ara ara kendi dunyamı yarattım sahte hesap acıp bekar gibi takıldım guzel sozler hoşuma gidiyordu aşka hevesim vardı. Ruhum hic okşanmamıştı. İki gun once babam bu hesabımı buldu kapattı ne bana ne kimseye tek kelime etmedi. Normal davranıyor cok kotu hissediyorum kendimi. Ben cok mu kotu biriyim Gizli gizli ağlarım hala kimseler bilmez Ne eş olabildim ne evlat olsem diyorum keşke 16 yaşıma geri donebilsem keşke evden kacardım bir omrum heba olmazdı Annem kızar arada bir eş olamadın diye