Kızlar biraz uzun ama lutfen beni motive edicek bişiler soyleyin cok kotuyum, biliyorum coğunuz beni taşlıcaksınız ama ben bir kadın olarak tam gun calışmaktan nefret ediyorum. 3 yıldır calışıyorum ve ruhum somurulmuş gibi hissediyorum resmen. yıllarca ders calıştım en iyi okullarda okumak iyi bir gelecek icin ama bunu icin mi cabaladım diyorum kendime hep. 18 yaşında cahilce verilmiş bi karardan dolayı sevmediğim bolumlerden olan işletme okudum, hem de o zamanın en iyi okullarından ankara mulkiye'de. oğretmenliği kucumsuyodum o yaşlarda halbuki cok rahat okuyabilirdim cahillik işte,şimdi eşim oğretmen işini o kadar severek yapıyor ki cok kıskanıyorum. herneyse uni bitti, kpssye hazırlanma surecinde annem bi takım sağlık sorunları yaşadı ve cok iyi puan almama rağmen kurum sınavlarında başarılı olamadım, o şansım da oyle cope gitti. okuduğum bolume hicbi zaman ısınamamıştım zaten. iş aramaya başladım, şans eseri gene devlet gibi herşeyi duzenli olan bi kurum başvuruma geri dondu, sabah 8bucuk akşam 6, haftasonları tatil ve yeni mezuna gore cok iyi bi maaşla işe başladım. maddi yonden memnunum ama inanın cok mutsuzum. muhasebe departmanındayım işler cok sıkıcı. yıllarca sabah 9 akşam 6 calışmak tum enerjimi bitirdi bu rutin. nefret ediyorum artık işyerindeyken her an orda olmak istemediğimi duşunuyorum. bi de bu sene evlendim, eve gelmem 7yi buluyor, eşim oğretmen benden erken geliyor evin coğu işi onda olmasına rağmen ben yoruluyorum ya. evimin hic tadını cıkaramadım evlendiğimden beri. surekli her şeyi koştur koştur yaşıyorum hele pazar geceleri nefretlik. evimi aşırı ozluyorum. gecen raporluydum 3 gun, hic evden cıkmadım yemekler yaptım tatlılar yaptım oturdum rahat rahat tv izledim inanın o kadar mutlu oluyorum ki evimde. en azından 4-5 gibi cıksam her şey daha guzel olacak ama bıktım ya. bazı gunler izin alıp erken cıkıyorum haftaici boş boş dolaşmak market gezmek bile o kadar zevkli geliyor ki. bazı gunler rutin kırılsa mesela 2-3 saat haftaici boş vaktim bile olsa cok mutlu olucam ama yok bu rutin beni bitirdi. ee cık o zaman diyeceksiniz, yeni evlendim eşimin maaşı cok iyi değil mecburen calışmak zorundayım ve herkes yıllarca beni okudu etti calışmak istemiyor diye baskılıyor,yok boşuna mı universite okudun bilmem ne, işten cıksam tum arkadaşlarım dalga gecer ailem tarafından boşuna mı okuttuk diye taşlanırım. yanlış bolum okumuşum napabilirim? calışmayı sevmiyo değilim ama tam gun olmuyor ya, yarım gun vs calışmak biraz daha erken cıkmak istiyorum sadece. eşim oğretmen şu an somestr tatilinde mesela kendimi cok sucluyorum oğretmenlik okumadım diye, 2 haftalık tatil başka hangi işte var ya? ve yazın 2 ay daha tatil, insan tamamen yenilenir enerji depolar ama benim sadece 14 gun tatilim var. işim kurum ve maaş olarak cok cok iyi yerinde olmak isteyen binlerce insan var diyolar kime derdimi anlatsam. ama nefret ediyorum her an her saniye, işyerim acık ofis benim masamda tam ayak altında,surekli bi gurultu surekli birileri geciyor yanımdan, ekranım herkese acık, arkamda mudur oturuyor zaten dorudurust internete bile bakamıyorum cok bunalıyorum cok saniyeleri sayıyorum, iş arkadaşlarımla kafa yapımız cok farklı, iyi anlaşıyoruz ama sadece iş arkadaşlığı yani, kendimi oraya ait hissedemiyorum olmuyor. devlete girsem gene aynı calışma saatleri hem de kpssyi kaldıracak enerjim yok , tekrar bi universite okucak ne maddi ne manevi gucum de yok, napayım ben kızlar depresyonun dibine doğru surukleniyorum ya? tek istediğim biraz daha az calışma saatleri ve mutlu hissedeceğim bi ortam ya:/ bakıyorum mesela benden duşuk puanla hasbelkader bi yer tutturan laborant, okul oncesi vs oğretmen arkadaşlarım vs inanılmaz rahatlar 3-4'te işleri bitiyor. Haftaici koşturmaca olmadan evde rahat rahat uyuyup kahvaltı edip takılmayı, market dolanmayı bile ozluyorum, 27 yaşındayım sanki hayatım işe girdiğimde yani 24 yaşımda bitmiş gibi hissediyorum, cok ozluyorum o zamanlarımı ..onca okumaya karşılığı bu mu , benim hayatım boyle mi gececek ?lutfen bana akıl verin