Daha onceleri başkalarından duyduğum bu soz ,benim hayatımın parcası oldu .cocuktan sonra sinir kupune donen 2 ebeveyn ,kavga etmeye bile gerek gormeden direkt ilişkiyi kesen 2 yabancı ,anlaşmaya calisan ama bir noktadan sonra aynı noktaya donen kısır donguler evet bu haldeyiz 2 yıldır bu halde...yani cocukla tek başıma daha mutluyum o işten geldikten sonra kızılca kıyamet ...onsuz daha mutluysam cocugumla ne gerek var ona ? Madem mutluluk odakliyiz ,herşey bitsin mi ?