Uzatmadan konuya gireyim.3 senelik bir ilişkim var.Onu tanıdığımda kucuktum.18 yaşına yeni girmiştim.Sevgilimin olması duşuncesi cok cazip geliyordu her ergenlik donemindeki genc kız gibi.O zamanlar benim icin gercekten aşık olmak değil de hayatımda "sevgili" olarak adlandırabileceğim birinin olması onemliydi.Zaman gectikce bu duşunceden sıyrıldım.Bana cok cekici gelmemeye başladı erkek arkadaşım.Aramızda bazı sorunlar da belki buna onculuk etmiş olabilir ama ozunde kesinlikle cok iyi bir insandır.Ondan asla kotuluk gormedim.Fakat benim sorunum şu ki;ben ona aşık değilim.İşin tuhaf yanı,aşık olmak nasıl bir şeydir bundan da pek emin değilim..
Kendimi bundan dolayı cok kotu hissediyorum.Hemen belirteyim,tesadufen aramızda buyuk tartışmalar yaşandı ve şu an konuşmuyoruz.Ama er ya da gec ona bir cevap vermem gerekecek.Onu asla kırıp incitmek istemiyorum.Bir yandan da kendimi cok kotu hissediyorum.Her şeyin sorumlusu ben olarak goruyorum kendimi.Erkek arkadaşım kesinlikle cok cok iyi bir insan ama ona daha fazla aşık olduğum insan gozuyle bakamıyorum..
Okuduğunuz icin teşekkur ederim.İyi-kotu her eleştiriniz icin de sizlere teşekkur ediyorum..Benim sadece sizlerden destek almaya,mantıklı duşunceler okumaya ihtiyacım var...