Buraya yazıyorum ama ne anlatmaya calıştığımı yine de tam olarak anlatamayacağım.Anca icimi acıp gormek gerekiyor.Ufakliktan beri sorunlu bir ailenin icinde sevgisiz buyudum.Babam ve annem birbirlerini aldatirlar kendileri de bunlari bildikleri halde herşeye goz yumarlardi.Kavgalar gurultuler arada kalirdim hep.Dayaklar da yerdim.
24 yaşında evlendim.27 yaşındayım 1.5 yaşında dunyalar tatlısı bir kızım var.

Eşim genel olarak iyidir.Bekarken kpss icin ugrasirdim iyi puan yapardim mulakatlar vss.Adam beni memur olurum sandi da aldı. Neden boyle diyorsunuz diyeceksiniz dugunume 1 hafta kala sinava bir sebepten dolayi giremiyordum.Bu bana ne serefsizligimi koydu ne pisligimi.Hatta eski nişanlısı ile bile kiyasladi o daha iyiydi en azından gibisinden.Ben butun bunlari sineye cektim zaten sorunlu bir ailem vardi herseyimi kavga doğuş halletmistim vazgecemezdim.Evlendik guzel gidiyordu herşey.Ama bu yine en ufak birseyde "birşeyi de becer" "birşeyi de hallet" gibisinden konuşurdu bende neyi ima ettigini anlardim ve icim yanardi.Girdim sinavlara cok iyi puanlar aldim sayisiz mulakatlar.Olmadi olmadi olmadi.Hamileyken markette bi cikolata aldım esim bana parasinin olmadığını onu birakmami soyledi.Halbuki kendisi memur ve karttan alisveris yapardık.Maas gelince odenirdi.O cikolata okadar zoruma gitti ki hala yazarken gozlerim dolu dolu olur.Bıraktım cikolatayı ordan domates seciyordum gozlerim doluyor bir iki damla akiyor kendimi tutuyorum kızariyorum.Oylesine zoruma gitti.Hani genel olarak boyle mi derseniz hayir değil ama surekli paranin lafini yapar.(Ailesine kardeşlerine gozu kapali verir ama onlara asla oyle birsey yapmaZ)


Cok tartıştık bu yuzden cok kavgalar oldu.Neden ozelde calismiyorsun derseniz de yok o kabul edilmiyor bizde.Memurluk olacak.Neyse o arada bende instagramla uğraşıyorum belki birseyler yaparim diye.Tam kizim doğacağı zaman hesabim 400bine yakin takipci oldu.(2 sene sonrasinda yani) Ufak tefek reklam gelirim oluyor cok şukur sirf bu yuzden bile kendimi okadar iyi hissediyorum ki.Ustumde ic dunyamda oyle bir baskı olmus ki esim bana sana şunu alalim,telefon alalim bilmem ne dediğinde bile ondan asla istemiyorum.Hatta bu huyumdab okadar nefret ediyor ki benden tek birsey istemiyorsun kabul etmiyorsun diyor.Ben o yasanilanlari atamadim ki ustumden.
Psikolojim oyle bir yere vardi ki bazen mevzu olup da eşi de hemsire veya oğretmen veya baska birsey bu yuzden gibi muhabbetler de oyle etkileniyorum ki inanilmaz bir kiskanclik, gıpta etme gibi duygular hissediyorum.Allahim diyorum icimdeki bu kotu huydan beni kurtar.
Benimle mezara gidecek gibi duruyor.Ve bu yasanilanlari hic unutamiyorum.Bir mevzu cıksın tekrar dokuluyor icimden bunlar.Biz birbirimize giriyoruz.Eşim zaten gonul almasini asla bilmez.Gelir ozur diler bakar ki hala kırgınım baslar saydirmaya.Ruhuma hicbir zaman dokunamiyor bu yuzden.Etrafımda goruyorum birbirlerini oyle guzel seven gosteren insanlar var ki.Neden diyorum.Bu hayatta hic gulemeyecek miyim diyorum.Ki ben icinde oylesine yasam enerjisi dolu bir insanım.Her kotu durumda bu esim bile olsa hep destek verip moral veren insanim.Ama ben cokunce beni kimse kaldiramiyor.
Kendim evde birseyler yapip sattim basta guzel gidiyordu sonra onda da işler olmamaya başladı.Ufak tefek reklam gelirim oluyor ama onun da garantisi yok iki gun sonra hesabının kapatilmayacagini bilemezsin.Icimde oylesine birseyler yapma isteği var, birseyler başarma.Ben de basarabiliyormusum diye herkese gosterebilme.Ama yok Rabbim bana nasip etmiyor.Cok emek verdim elimde kocaman bir hic..Yaşam enerjim, hayallerim artik oluyor, ben oluyorum ama elini uzatan tutup kaldiran kimse yok........