merhaba. kotu anılarınızı nasıl unutuyorsunuz? ben hic unutamıyorum ve git gide buyuyor. geneli babamla ilgili. hastayken ona bakan yemeğini hazırlayan odasını toparlayan işimi gucumu bırakıp spora gitsin diye ya da gezsin diye dukkanda duran ben ama sevilen hep yengem. 10tl icin suratıma kapı kapatan bir adamdan soz ediyorum yengeme para sacıyor. cocukluğumdan beri hep varlık icinde yokluk cektik. ne okul musameresine katılabildim ne istediğimi yiyebildim ne hastayken hastaneye taşındım. annem elinden geldiğince destekler ama insan baba desteği gormek istiyor. yengeme oz kızından daha iyi davrandığını el alem dahi gozlemlemiş siz duşunun... zoruma gidiyor daha uzun olmasın diye yazamadığım bircok şey var. kıskanclık değil gercekten lutfen boyle duşunmeyin. umursamamak mumkun mu?