Ya derdim bu, bu aralar.
İlk doğumumdan once en az 3 cocuk derdim belki 4 bile olabilir.
Doğumdan sonra eşim de ben de 2 bize yeter dedik
Ama yaşları yakın olsun istemiştim, oğlum 2 yaşına yaklaşırken hamile kaldım isteyerek. Ancak duşukle sonuclandı. O zaman hala cok istiyordum 2. cocuğu. Doktoruma korunmak istemediğimi soyledim, sen bilirsin dedi.
Ama duşuk o kadar da kolay değilmiş. Hem fiziki hem manevi olarak zor oldu benim icin.Ve artık isteğimi kaybettim ve 2. cocuğu erteledim.
Şimdi tamamen bu planımı iptal mi etsem diye duşunuyorum
Cocuğum 2 yaşında ve 2 yaş sendromu mudur nedir, ailecek cok zorluyor bizi. Bir de kreşe başladı, cok seviyor okulu ama evde huysuz.
2. cocuk icin maddi kaygım yok manevi kaygım var. İyi bir anne olmaya calışıyorum herkes gibi elbette ama cok sabırlı birisi değilim mesela. Cocuktan sonra kendi kendime telkinde bulunarak biraz geliştirdim kendimi ama hala bazen cabuk parlayabiliyorum. Eşim cok daha sabırlıdır ama o bile 2 yaş sendromunda sakin kalamıyabiliyor.
O da benim kadar cocuk isteyen biri idi, o da şu an tek cocukla mı kalsak diyor.
Konuma herkes yorum yapsın lutfen, ama ozellikle tek cocuklu arkadaşlar pişmanlar mı mutlular mı yazarlarsa sevinirim.
Yaş farkı hic istemiyorum. Yani maksimum 4 yaş olsun aralarında diyorum. O yuzden aslında stresliyim. Hani hemen karar vermeliymişim gibi. Cunku huyumdur, cocuğa karar vericem de aylar onceden fiziki hazırlıklarımı tamamlıcam da, işte folik asittir kilo vermedir vitamin depolamadır
İşte bunları yaptım ikinci hamileliğimde ama unuttuğum kısım kendimi psikolojik olarak hazırlamakmış.Of of diyerek bitireceğim.