Kısaca aile hayatımdan bahsederek (sizi de fazla sıkmayarak ) başlamak istiyorum .
Ben bir abisi , bir erkek kardeşi olan (maalesef) bir evin bit kızıyım. Herkes bana her zaman bu durum icin imrense de gercekten cok zor bir şey.
Ezelden beri surekli babamın ve annemin aklı bendeydi. En iyi kolejlerde okuttu beni sırf yanlış cevrem olmasın diye. Gittiğim kolejde daha cok mutaassıp ailelerin cocuklarının okuduğu bir okuldu. Dolayısıyla cevrem de hep aynı yone bakan insanlarla cevrili oldu. Lise bitti universiteye gelince , guzel bir okul kazandım. Babam illa ozelde okutayım diye yine baskılarına devam etti. Sanki her an sapmaya hazırmışım gibi. Dediğini yapmadım ve kendi bildiğim yolda devam ettim. Universite hayatında yaşadığım zorlukları anlatsam Manas destanı olur. Ama şu kadar soyleyeyim korktuğu şeylerin pek coğunu yapmış buldum. Sevgilim oldu, nargile cafeleri oğrendim, okulu kırarak bol bol gezdim vs.
Şimdi asıl konuya gelelim. Herkes artık biliyordur talihsiz bir evlilik yaptım ve boşandım. İlk boşandığım zaman maddi durumum ayrı bir eve cıkmaya el veriyordu. Calışıp , kendi ayakları uzerinde durmaya calışan bir kadınım. Ama babam başka eve cıkarsan hakkım haramdır, asla seni affetmem dedi. E tabi boyle olunca bende ayrı eve cıkmadım. Bir anlaşma yaptık. Evimiz 2katlı ve ben ust katta kendime aitmiş gibi yaşamak istediğimi soyledim. Başlarda bunu da sorun etti, tek başına olmaz. Terastan biri ya iceri girerse vs vs. Neyse buna ikna oldu.
Boşandıktan sonra bana inanılmaz destek oldu. Gercekten bir dediğimi 2etmedi. Eee sorun ne Kaj canına mı susadın diyeceksiniz ama sorun şu ki ben hic dilediğim gibi yaşayamıyorum. Saat 9 olunca whatsaaptan başlıyor yardırmaya. Nerdesin? Daha kac saat kalacaksın ? (Arabam olduğu halde) Gelip alayım vs. Ve ben kac kere kavga etmeme rağmen bana surekli ben babayım endişe ederim diyor.
İş hayatıma tamamen karşı. İhtiyacın yok calışma ben bakarım diyor. Sabah giydiğim kıyafete hatta cektiğim eye linera kadar karışıyor. Durum oyle bir hal aldı ki , nişanlımla buluşacağımı bile soylemiyorum. Cunku onun yanında da mutlaka alakasız bir mesaj atıyor. Eve gel diye başlıyor konuşmaya. E mubarek işten cıkıyorum 6 da , trafik malum en aşağı 1saat suruyor. Zaten yemek yiyoruz sonra muhabbet derken saat oluyor 9. İstanbul'da yaşayanlar iyi bilir hayat 9 dan sonra başlıyor.
Bende bu zamana kadar hep he diyip geciştirdim. Ama artık he demek istemiyorum. Bana tutturdu bir an evvel evlen. Duğununu ben yapacağım diye
Sizce bu saaten sonra babamla nasıl konuşmalı ve ne yapmalıyım ?
Bu arada okuyan herkese teşekkur ederim.