Herkese selam. Eşimle 5.5 yıldır evliyiz, 3 yaşında bir kızımız var. Evliliğimizin geneline bakılırsa mutluyuz diyebilirim. Ama beni huzursuz eden bir kac konu var. Ben ne kadar konuşkan bir insansam eşim o kadar konuşmayı sevmeyen bir insan. Daha doğrusu sanırım benimle konuşmayı sevmiyor. Kendi ailesiyle telefonda gayet uzun sohbetler edebiliyor veya kendi arkadaş ortamında da konuşur guler. Ama eve gelince alır eline telefonu doğru duzgun yuzume bakmaz. (Telefonuyla alakalı bir şuphem yok istediğim zaman alıp bakabilirim ortada durur saklama huyu yoktur) Ben de bu durumla alakalı sitem ederim sık sık, herkesle konuşuyorsun ama bana gelince susuyorsun, benim muhabbetim seni acmıyor heralde vs derim. O da alakası olmadığını zaten gun icinde ne yaptığını bildiğimi konuşacak cok fazla birşeyi olmadığını soyler. Ben konuşmayı değil dinlemeyi seviyorum sen anlat ben istediğin kadar dinlerim seni der. Ama iletişim denen şey boyle tek taraflı olmaz ki Bu durum canımı cok sıkıyor. Zaman gectikce ben de eşime benzemeye başlıyorum sanırım. Bekarken şu anki halimden cok daha neşeli ve konuşkan bir insandım. Yıllar gectikce icime kapanıyorum gibi geliyor, ya da belki yaş almakla da alakası vardır bendeki değişimin bilemiyorum. Zaman zaman eşimin bu tutumunun beni dibe cektiğini duşunuyorum ve bazen icten ice eşimi sucluyorum evliliğimi sorguluyorum. Sizce haklı mıyım? Değiştirmek icin yapabileceğim bir şey var mı?