Bir suredir işsizim. Eşim de bu durumdan şikayetci. Aramız iyi iken sorun yok ama kavga ederken sen zaten napiyosun ki , ben meşgul insanım, bunu da yap yani diyerek beni aşağılıyor. Sen calışmak istemiyosun, yatmayı seviyosun, bi kahvaltı bile hazirlamiyosun gibi bir suru cumle....
Bu akşam aynısı tekrarlandı, dışarıdaydım eşimin gelmesine yakın eve geldin yemekleri koyuyorum, arabadan konu acıldı, pasta cilaya vermis. En az 300 tl. Ben de bana da sorsaydın keşke dedim. Vay efrndim parasini o veriyormus(!) Mesgul inşanmış , ben de evde oturuyorum ama sorumluluk sahibi olmasam sen işten gelmeye yakın eve gelmezdim dışarda olurdum dedim. Sabah cıkıp akşam gelirdim dedim. Ayrıca o parasını veriyorum dediği arabayı benim ve o calıştıkları ile aldık, ancak şimdi calışmıyorum diye gozunde kıymetsiz olduk.
Her tartışmada boyle gurur kırıcı davranıyor. Oturup konuşamıyoruz da , ilk gun kus durup ertesi gunu hicbir şey olmamış gibi gelir konuşur. Iletişim de kuramıyoruz. Kapatıyor kendini. Erkekler kadinlari banka gibi gormekten ne zaman vazgececek? Elbette yine calışacağım ama ondaki bu tavır beni evin icinde gereksiz hissettiriyor. Ayrıca birlikte iş arıyoruz yani. Ben bu adamla ne yapayım bilmiyorum. Şu an yine kusuz. Eminim yine konuyu acıp da konuşmayacağız. Ama bir kavgada aynı şeyleri yine duyacağım..... baskıdan yıldım. Evlendigime pisman olduğum zamanlar oluyor...