Merhaba kk uyeleri,

Benim derdim devamlı kendime bir dert cıkarmak. Her şeyden mutsuz olup en ufak bir sıkıntıyı gunlerce kafaya takan bir yapıya sahibim.

Bu durum tabii ki bir anda olmadı. Cocukluktan beri aile ortamım cok kavgalı gecti. Huzursuz, birbirini devamlı eleştiren bir ailem vardı. Yıllar gecti, universite sınavına hazırlanırken bu durum bende patlak verdi. İlk o zaman net bir şekilde hissettim bunu.

Sonra geldim universiteye, tamam dedim yeni guzel bir hayat var onumde. Bu kez burada yine ders, hayat, arkadaşlık her şeyi kafaya takıp sorun eder oldum. Bir arkadaşımla aram bozulsa gunlerce kafaya takarım, gun icinde surekli eski olayları ve gelecek kaygısını yaşarım. Bu sebeple aşkta da işte de hep mutsuz olacağımı duşunurum.

Psikolojik destek aldım iki kere. Hatta psikiyatra gittim antidepresan kullandım. Biraz hafifledi ama gecmedi.

Stres yuzunden cok hastalıklı bir yapı oluştu bende. Migrenim var sınav senemden beri. Artı olarak son bir senedir bağırsak ve karaciğerimde sorunlar var. Doktor hepsinin sebebinin stres olduğunu soyluyor. Saclarım dokuluyor avuc avuc sıkıntıdan dertten.

Yakın zamanda staj bulamıyorum diye gunlerce dert tasa cektim. Şimdi staj buldum bu kez de “hayatımda hic doğru durust sevgilim olmadı, okul bitiyor, iş hayatında da bulmak zor diyolar napıcam ben şimdi” kaygısıyla kendimi yiyip bitiriyorum. Universite bitiyor ve butun arkadaşlarımın sevgilisi var. Bunun yanı sıra surekli annemle babamın yaşları 60 olduğu icin surekli onların oleceğini duşunuyorum aklıma geliyor. Not ortalamam duşuk ingilizcem yeterli değil bunları kafaya takıyorum. Daha bir ton şey var

İc dokmek istedim sadece. Bazen icimden balkondan atlamak geliyor. Beynim o kadar dolu ki taşıyamıyorum. Cocuklukta yaşadığım (bana yaşatılan) her şey şimdi cığ gibi buyudu altında kaldım sanki.

Rahatsız ettiysem kusura bakmayın.