Arkadaslar tavsiyelerinize ihtiyacım var.4 yıl once evlendikten 4 ay sonra hemen hamile kaldım.normalde panik atak hastasıydim ve hamile kaldigimda ilac kullaniyordum.ilacı bırakamadim buna rağmen yukselen hormonlar ve ilk hamilelik belirsizligiyle hamileliğim mide bulantısı atak ve aglamalarla gecti. Eşim o zamana kadar bu hastalığın bir insanı boyle yapacağını bilmiyordu haliyle gordukleriyle hayal kırıklığına uğradı ve eleştirileriyle hamileligimi daha da zorlastirdi. Kızım doğdu ve 5 aylık kolik gunler başladı.her akşam 6-12 arası durmadan ağladı 5 ay boyunca.koligi gecti uyku sorunu başladı ve şimdi 3 yaşına bastı halen tek yatamaz.gece defalarca kalkar.şubatta bir oğlum oldu ve evimizde hersey bir anda değişti. Annem memleketten yardıma geldi.kayinvalidemle altlı ustlu oturuyoruz kızımın yemesini gezmesini o hallediyor ama kızım daha ufak ve beni istiyor genelde.bebeğim gazlı ve ağlayan pek uyumayan bir bebek.kızımla oğlum arasında cok kalıyorum.oğlumu anneme bırakan annem tansiyon hastası yaşlı ona kiyamiyorum. Zaten yemekti bebeğin gazini cikarmaydi bebegin bazı oğle uykulariydi yapıyor herseyi.kızım desem babaannesi herşeyiyle ilgileniyor ama evlat işte anne diyor başka birşey demiyor.ona karşılık veremedigimde icim gidiyor.evde bebek uyudugunda sessiz olsun diye baskı yapıyoruz. Sırf ses olmasın diye ya babaannenin evinde yada dışarıda.evden zoraki surgun edilmiş gibi.bense iki tarafa da yetemiyorum.kizimla gezmek zaman gecirmek istiyorum ama ufacık bir bebek var ortada.eşim işten geliyor kizimla ilgileniyor oyun oynuyor gezdiriyor sağolsun.arada bebeği uyutuyor gaziydi altını almaydi herseyiyle ilgileniyor.yinede bir duzenimiz halen yok.bebek 64 gunluk oldu,evde kızımın aglamalari istekleri bebeğin gazı uykusu derken hep bu gerginlik mutsuzluk huzursuzluk var.eşimle tartışıp duruyoruz.işten cık cocuklara birlikte bakalım diyorum cunku eleştirenler olacak belki ama annemi de sayarsam 2 kişi bir bebeğe bakarken zorlanıyorum ben.annem icin uzuluyorum o sebeple herseyi ben yapayım derken bu seferde bunaliyorum.zaten kızımın benden uzaklasması ayrı bir kanayan yara icimde.biliyorum iki uc cocuğa tek bakanlar var cevremde heryerde. Soruyorum zor ama buyuyorlar diyorlar. Ben zor dediğimde niye herkes yalnız değilsin sukret diyor.ruhen cok yalnızım ve eşimin yanımda olmasına ihtiyacım var.cunku o evdeyken tum zorluklar o kadar sıradan geliyorki. Bu ekonomik krizde ve işsizlik ortamında heleki 2 cocuk masrafiyla işten cık demem kimseye mantıklı gelmiyor ama beni iyi edecek şey bu.lutfen bana evimde ve icimde dengeyi sağlamam icin akıl verin.normalde calışan bir bayanım ve bebek 4 aylık olunca işbaşı yapıcam bebegime kayinvalidem bakacak kizimida haziranda kreşe baslaticam belki o zaman biraz duzen oluşmuş olur ama bana şimdiki zaman icin cozum ve tavsiye lazım