Merhaba kızlar yeni uyeoldum konu acmak icin. Psikolojik olarak berbat durumdayım. Eşimle 9yillik evliyiz 33yaşındayım. 7yaşında da bi cocuğumuz var. Evliligimizin başından beri hep calışıyorum ozel sektordeyim, eşim de devlet memuru. Benden 10yas kadar buyuk esim. Her zaman en ufak seylere cok fazla kizar, buyuk tepkiler verir. Hatta kizmakla da kalmayip kusme huyu var gunlerce kuser konusmaz.aslında hata bende ki kizmalarinda kusmelerinde hep alttan aldim barışmaya calisan hep ben oldum. Ben haklı bile olsam bi bakiyorum gene kusen o, trip yapmasi gereken ben oldugum halde o gunlerce kusuyo. Cinsel hayatimiz bile aramiz iyiyken bile 2 haftada bir, o da ben adımadıma atarsam oluyo. Yani iliskide ben erkek gibi hisseyiyorum kendimi. Hayatinda biri olmadigina eminim. ormalde iyi iken iyi birisi. guzel sozler soyleyen surekli sarilip sevgisini gosteren biri degil ama en azindan cocuga karsi iyi bi baba ve bizimle vakit gecirmeyi sever. izin gunlerinlmizde hep bizimledir. En son kavgamiz da beni bi yerde bekleyecekti, bi yol tarif etti daha kisada diye ben de o yolu bulamadim dolasip duracagima kendi bildigim yoldan gittim garanti ulasirim diye. telefon etti nerdesin diye ,vay efendim neden onun dedigi yerden gelmiyomusum ne sığırmisim, gelme buraya direk eve git dedi. Eve gittim sonra o da geldi surat bes karis. 1 haftadir kus. Birsey konusamiyoruz tersliyo. Surekli boyle seylerden dolayi hakaret duymaktan sıkıldım. Bosanmak istiyorum ama aliskanlik mi gelecek korkusu mu yalniz kalma korkusu mu hic anlayamiyorum. Guzel gecen gunler geliyo aklima agliyorum surekli. İdare etsem diyorum hic degismiyo asla gonul almayi bilmiyo. Daraliyorum. Bosanmak cok karanlik geliyo. 33yas yeni bi hayata baslamak icin cok mu gec..