Herkese merhaba
Nişanlımla 2 ay once nişanlandık oncesindeki 4 yıl da sevgililik donemimiz oldu. Evlilik donemi işin icine girene kadar inanılmaz mutluyduk. Hayatımın erkeğini bulmuş gibiydim o da bana hayatının kadınını bulduğunu hissettiriyordu. O şu an 33 yaşında ben 25. Gecen sene bana evlenme teklifi etti ikimizin de ayakları yerden kesildi cok mutluyduk ve evet dedim. Sonra konuyu ailelerimize actık. O gun bugundur hic bir şey yolunda değil resmen mutsuzuz. Benim ailem ile nişanlımın ailesi arasında inanılmaz kultur farkı var en buyuk sorun da bu. Benim ailemde herkes universite mezunu kendilerini yetiştirmiş insanlar. Onun ailesinde kendinden başka okumuş insan yok. Benim ailemde herkes sakin kendi halinde kibar insanlar. Onun ailesinde herkes başka bir bomba. Coğunluk patavatsız. Okul okumamaları onemli değil derdim hep ama kultur farkına eğitim farkı da eklenince ucurum artıyor. Birbirinden uzak şehirlerde yaşıyoruz ve evlenince de uzak şehirlerde olacağız. Annesi cok iyi duzgun bir kadın ama geri kalanı daha once muhatap olduğum turden değil. Ailem başta bu sebeple istemedi. 1 sene mucadele ettim ailemi ikna etmek icin. Sonunda ettim ve 2 ay once nişanlandık. Herşeyin cok guzel olacağına inanmıştım ama malesef nişanın ertesi gunu bizi evlerine yemeğe davet ettiler. Babasının patavatsız konuşmaları beni oyle mahcup etti ki ailemi kimlerle muhatap ettim dedim inanılmaz uzuldum. O gun neredeyse nişanı atacaktım. Nişanlıma kıyamadım. Cok iyi cok anlayışlı benim bir dediğimi iki etmeyen her istediğime yetişemeye calışan biri. Ailesini karşısına almış konuşmuş. Herşeyin duzeleceğine inanmıştık ikimiz de. Ama bomba babası yuzunden hicbir şey duzelmiyor. Zaten surekli aklımda boyle bir aileyle nasıl anlaşacağım kaygısı var bir de ustune babasının hareketleri var. Nişanlımla surekli aramda bu problem. Nişanlım da babasının hareketlerini konuşmalarını onaylamıyor babasını uyarıyor ama fayda etmiyor. Kısacası onun da elinden birşey gelmiyor. İstersen ailemle goruşme dedi zaten şehir dışındalar goruşursen de bayramdan bayrama ancak goruşeceksin diyor. Kendisi de zaten ailesinin yanına bayramdan bayrama anca gidiyor. Ama yine de korkuyorum. Surekli kendimi harcıyor yazık ediyor gibi hissediyorum. 2 ay sonra duğunumuz var evimizi doşedik her şeyimiz hazır ama benim ic huzurum yok. Gonul rahatlığıyla evlenemiyorum. Akıl alacak kimsem yok cevremde. Nolur bana yardım edin. Evlenmekten vazgecmeli miyim yoksa devam mı etmeliyim.