Merhabalar. Ben yaklaşık 4 senedir hamile kalabilmek icin uğraşıyorum. Endometriosiz hastasiyim, cikolata kistlerim var. Bir suru, bir suru yollardan gectim... 2 aşılama, 3 tup bebek... aradaki tedavi ve işlemleri, goruştuğum 12 doktoru saymıyorum bile.


Kendimi hep rahatlatmaya calıştım, ben elimden geleni yapayım olursa olur olmazsa da napalim olum yok ya ucunda eşimle boyle de mutluyuz filan diye avuttum hep kendimi. Cocuk meselesini duşunmekten hep kactım. Oyle kafaya takıp, devamli ağlayıp sizlayip kendimi yipratmadim. Boyle bir sorunum yokmuş gibi davrandım. Hatta yaklaşık son bir senedir pek bisey de yapmadim, adet gunlerimi bile takip etmez oldum. Cok cok rahattim.

Amaaaaa şimdi 4. tup bebek tedavisi surecine hazirlanmaya başladım. Nisanda olacak gibi. Hic umudum yok, resmen yaptırmış olmak icin yaptırıyorum. Artık benim icin resmen oğrenilmiş caresizlik durumu olmuş. Azıcık umut etsem kendime kızıyorum "salak sen kim hamile kalmak kim, hala oğrenemedin mi bunu" diye, sonra tekrar kedime kızıyorum "boyle umutsuz olursan, evrene ve vucuduna olumsuz mesajlar gonderirsin zaten olmaz bu iş" diye... Resmen kendimle icsel catışma halindeyim. Birileriyle biraz konuşup, dertleşmeye ihtiyacim var sanırım. Biraz da umuda...