hangi bir derdimi anlatayım valla bende bilemedim.
2 yıldır cocuğum olmuyor kist var diye doktora gittik hsg falan cekildi tupler acık cıktı doktor tedavi dedi ama ben gitmedim. ha bugun ha yarın derken sanırım bi 6 ay gecti. bu arada kv eşime bir de sen git kendini goster demiş eşim tamam dedi ama gitmedi oysa ki bundan 1 hafta once falan yıllık izindeydi pekala gidebilirdi cunku benim demem lazım kendisi gitmez ama şuan konusunu acsam bin turlu neden sıralar.. eminim doktor falan da araştırmamıştır..
1 saat once falan da ablam aradı cok cok iyi bir doktor var senin icin randevu alacağım itiraz istemiyorum dedi cunku daha gecen anneler gunu ne kadar uzulduğumu gorduler (bunu yazarken bile burnum sızladı). neyse ben ablama yuk olmak istemem bende calışıyorum eşim de calışıyor her ne kadar maaşlar duşuk olsa da. doktoru aradım 300 tl dedi muayene ucretine kalsın dedim ablamı arayıp eşim bi gitsin ilk once ona gore ben devam edeyim dedim. erteleme nedenim biraz da borcumuzun olmasından kaynaklı, arabayı yukselttik 30.000 kadar borcumuz var.
şimdi hiiiic kimseden bir beklentimiz yok bizim ama yine de zoruma giden konular var. gecen kv yemeğe davet ettim gorumcem gitmiş anneler gunu hediyesi olarak 200 tl ye gozluk almış, kedisine 300 tl ye pijama beğenmiş, gecen sene 1500 tl ye gozluk almış bunlardan bahsediyor.. bende (sadece denemek icin) bende x e telefon almak istiyorum ama korkuyorum işten cıkarım da odemelerini yapmakta zorlanırız diye dedim gorumcen de bana almak istiyor dedi

yani bir tarafta bebeğimiz olmuyor diye bize destek olmaya calışan bir aile var bir tarafta oğluna telefon almak istediğimi ama korkularım olduğunu soylediğimde laf olsun diye bile olumlu bir şey soylemeyen bir aile var.. hemen kızmayın denemek icin denilmez boyle bir şey diye Allah korusun işsiz kalsam zaten yukarıda belirttiğim 30.000 odemek icin arabayı satacağız onunla telefonda odenir.
başka bir konuda; ablam aradı x annesine gitsin bugun bizde kız kıza cıkalım iftar yapalım dedi tamam dedim eşime soyluyorum sen annene git bende annem ve ablamla cıkacağım diye beni eve bırak başımın caresine bakarım diyor. burada burnumdan getirmek istiyor, normal de kendisi doğum gunu organizasyonlarına iftarlara ailesinin yanına bensiz gayette gidiyor (gorumcelerimle goruşmuyorum) ama iş benim cıkmama gelince boyle burnumdan getiriyor. ailem normal de onu asla ayırmaz ama ayda yıl da bir de ben ailemle baş başa cıkayım.
karışık oldu uzun oldu ama bunaldım.. toplasak belki bir dert bile cıkmaz ama yaşarken yorucu oluyor.. oyle anlayacak uzun uzun dinleyecek bir arkadaşa da sahip değilim sanırım, siz varsınız bir..