26 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hic kalıcı arkadaşlık edinemedim. Arkadaş ne demek onu bile hissettiğim cok az an olmuştur. İki kez arkadaş sahibi oldum. Ama hep bir şey oldu ve sona erdi. Uzun sure arkadaş kalamıyorum hic kimseyle. Boyle bi sorunum var. Bundan şikayetci değilim. Sevmiyorum cunku istemiyorum arkadaş. Ama 26 yaşında olup bu durumda olmak icler acısı. Duğun yapsam bir arkadasim bile olmucak yanımda. Cağıracak kimsem bile yok. Bu durum da onemli değil. Bu aralar acaba dinen bu durum doğru mu yanlış mi diye duşunmeye başladım. Siz ne duşunuyorsunuz fikir verebilir misiniz?