Oncelikle merhaba, kısaca ozetlersem; oksuz yetimim, evleniyorum ve ablam benimle konuşmuyor bile. Konuşmama sebebi ise evini taşırken yardım etmemiş olmam!

Ben bebekken annem ve babam bir kazada vefat etti. 1 tane ablam var sadece aileden. Benden 10 yaş buyuk.
Cocukluğum ve ergenliğim sefalet icinde zorluklar icinde gecti. Kendimi ve hayatımı kurtarmak icin universiteyi kazandım, kimseden tek kuruş almadan okulu bitirdim işe girdim.

Şuan hayatımda biri var evlenmek istiyorum dedim. Benim tarafımdan kimse destek olmadı. Kimse bir kuruş verip bir şey almadı, bir şeye ihtiyacın var mı diye sormadı. Eşimin tarafı her şeye para verdi bornoz takımına kadar onlar aldı.
İşin uzucu tarafı şu; zaten başımda ana baba yokken her şeyin altından tek başıma kalkmaya calışıyorum. Zaten yeterince uzuluyorum. Birde ablam denilecek şahıs benimle konuşmuyor.
Benimle kusme sebebi ise taşınırken yardım etmemem! "Benim kardeşim yokmuş beni yalnız başıma bıraktın taşınırken" dedi halbuki ben akşam 7ye kadar ayakta afedersiniz kopek gibi calışıyorum. Yoruluyorum. Hatta mahvoluyorum yorgunluktan. Gidebildiğim kadar bir kac akşam yardım etmeye gittim sonra zaten gitmedim diye cok ağır laflar etti 2 aydır da kus benimle.

1 ay sonra evleniyorum. Ortada ne gelinlik var ne eşya ne ev ne başka bir şey. Hicbir şeyim yok tek başıma yapmasına yaparım ama en cok yardıma ihtiyacım olduğu zamanda ablamın boyle yaparak beni yalnız bırakması benim icimi acıtıyor.

Butun gun calışıyorum, bana yardım edecek 1 allahın kulu yok herkes bir koşeye cekildi. Kahırdan mideme ağrılar giriyor, Allahım ben ne suc işledim kime ne kotuluk yaptım da herkes beni yalnız bıraktı diye ağlıyorum.


Nikahtan sonra ablama yaptıkları yuzunden, beni yalnız bıraktığı icin ona hakkımı helal etmeyeceğimi soylemek istiyorum. Sizce de yapayım mı?