Şu sıralar cok dert yanmaya başladım biliyorum ama siz buyuklerimden tavsiye almak beni mutlu ediyor. Biliyorsunuz ki universite sınavına 26 gun kaldı. Ben mezunum, bu ikinci girişim olacak. Fen lisesi bitirdim. Diploma notum 94. Gecen seneki sıralamam ise cok kotu. Lisede ilk iki senem bomboş gecti diyebilirim. Ayrıca babamla annemin arasındaki ilişki, 3. şahısların yuvayı zedeleyişi beni ergenlikte cok etkiledi. Derslerle cok haşır neşir olamadım. Sonra iyi halt etmiş gibi hayatıma mesafeli bir ilişki aldım. Bilmiyorum belki babamın anneme gosteremediği saygıyı ve sevgiyi onda gordum sanıp kendimi bu sevgi denen sozde illete kaptırdım. Lise 3. sınıfın başında beni gercekten iyi etkilemişti. Yapamadığım her soruyu ona soruyor ve her şeyimi onunla paylaşıyordum. Bu şahıs benden buyuktu ve universitedeydi. Her neyse 12'de sureci yonetemedim ve mezuna kaldım. Mezun senemin başında bir darbeyi de ailem gibi gorduğum bu heriften yedim. Babamın anneme yaptığını bana yaşattı bildiği hÂlde ve bu travmayı kendimce atlatamadım. Her neyse o surecte psikologa gittim, arkadaşlarımdan destek aldım derken az cok toparladım. (Kasım, Aralık ayları)
Dersleri cok iyi calışamıyordum ama hic calışmayı bırakmadım. Ihanete uğramak gucume gitti. Surekli kendimde bir eksik aradım, yediremedim. Universitede tıp okumak gibi bir hayalim var/dı. Şu an ise olmayacak gibi hissediyorum. Az cok denemelerden anlarsınız, gelişmedim değil ama istediğim seviyede değilim. Kendimi cok kotu hissediyorum. Bana kızacaksınız biliyorum. Nicin bir erkeği takıp bu kadar salabildin diye ama kontrol edemedim duygularımı, ikinci bir travma gibi geldi. Bu sene sınava gireceğim ilk 20 bine, 30 bine girersem şukredeceğim. 20-25 bin civarı gelirse diş hekimliği duşunuyorum ama cok aşağılarda kalırsam bunu kaldıramayacak gibi hissediyorum. Birlikte aynı sırayı paylaştığım arkadaşlarim iyi bir konumdayken ve ben gecmişim yuzunden surekli kendimi suclamak istemiyorum. Şu an bile yapamazsam korkumu elimi ayağımı titretiyor. Bir yanım senden değerli mi olmazsa okurken tekrardan hazırlanırsın coğu eksiğin kapandı diyor bir yanımda yaş olacak 20, 21 ya o gucu enerjiyi bulamazsam kendimde diyor. Cok uzuluyorum tıp okumayı inanın ne garantiliğinden ne de parasından istiyorum. Insanlara yardım etmek, hayatlara dokunmak istiyorum. Belki girince cok zorlanacağım bilemiyorum ama sanki hep icimde tıp kalacak gibi hissediyorum. Başka alternatifler de ister istemez oluşturmaya başladım. Karamsar senaryolar kalbimi acıtıyor ama bir sene daha bu evde kalmak istemiyorum. Ailemi seviyorum ama artık cok bunaldım. Ağlamak istiyorum saatlerce. Benim hicbir şeyim eksik değil biliyorum en buyuk hata bende yine biliyorum. Duygularımı ve yaşantımı dengeleyemedim. Hayallerimi on planda tutamadım ama cocukluğuma vermek istiyorum bu durumu. Kendimi cok kotu hissediyorum. Dunyanın sonu sanki cok iyi bir yere gidemezsem herkes benimle alay edecek gibi geliyor. Mezuna kaldı yine başaramadı gibisinden... Ablalarım bu yollardan gecmiş biri olarak bana biraz tavsiye verin ne olursunuz. Geleceği cok duşunuyorum, yarın ne olacağı belli değil ama bu duşunceden vazgecemiyorum. Derece yapmak istiyorum.