Merhaba. Hayırlı sahurlar.. Ben 27 yaşındayım. Ozel sektorde calışıyorum.Okuyan belki hatırlar. Annem erkek arkadaşımı oğrenmişti. Her neyse aştık cok şukur o sorunu ama şimdiki sorun evlilik. Erkek arkadaşım haftaya bize tanışmaya gelecekti. Dun buluştuk birlikte iftar yaptık. O dediği kardeşi evlenir evlenmez bizde hic uzatmadan evlenelim. 1 sene annmelerle yaşarız onlar sadece kışın evde olur yazın koye gidiyorlar nasılsa. Hem bu sure zarfında para toplar arabayı satar ek gelirleri denkleştirip evimizi alırız. Boşu boşuna birbirimiz beklemektense omrumuzden gideceğine hayattan gitsin zaman dedi. Tabiki tamam demedim,yapamam ailenle ayni evde olmaz kredi cekip kendi evimizi alıp oyle başlaylım dedim. O kendince bir şeyler soyledi,ben kendimce soyledim. Sonra eve geldim annemle muhabbet ederken artık arkadaş gibi olduğumuzu duşunduğum icin durumu soyledim. Ben sanki kabul etmiştim gibi triplere girdi. Yok efendim sen yapamazsın, yok kardeşine ev alınmış sana niye alınmıyor bir suru laf soyledi. Bin pişman oldum soylediğime. Şimdi gene konuşmuyo benle. Derdimi anlamadım . İyi karar ver. Ondan sonra eve cağır dedi dedim kabul ettim demedim. Daha 1 ya da 1 bucuk sene bekleriz rahat dedim. O zaman soyle 1 bucuk sene sonra gelsin dedi. Şu an sinirden ağlıyorum. Hevesimi nasıl kırdı.. o cocuk gun sayıyordu. Heveslendi .. cok afedersiniz ama tırnaklarımı bile şimdiden kesmiyimde size gelirken uzamaya başlar cirkin gorunur diye ince duşunen adama ben gelme diyeceğim. Bu yaşına kadar kredi kartı almamış adam sırf bana yuzuk alabilmek icin kredi kartı aldı. Ben bu adama nasıl derim. Erkek arkadaşımın duşuncesi doğru değil biliyorum ama annemin yaptığı da hic doğru değil. Ben ne kadar boş boğazım her seferinde anneme kanıp bir şeyler anlatıyorum sonra başıma iş acıyorum. Sizce herşeyden tamamen vaz mı gecmeliyim? Zaten o olmazsa başka kimseyi istemiyorum. Napim tek sucu zengin olmaması. Bana bir akıl verin lutfen beynim durdu???