merhabalar daha oncedende buna benzer vok konular actim ama hala aymi durumdayım.
4 yillik evliyim iki cocuğum var biri 21 aylik digeri 3 aylik. evlendigim gundem bugune aileler yuzunden cok kavga ettik aramizda bosanma konusmalarai gecti (bosanma mevzusunu hep bem actim). biz her defasında benim ona adim atmamla unutup tekrar tekrar yol aldik.

esimi tariflersem soguk, kibirli , mukemmeliyetci ama kendi oyle degil, sevgisini gistermeyen ozel gunde mutlu etmeyen normal zamandada mutlu etmek istemez, aileme karsida saygisiz degil ama uzak ve soguk, ne beni sevdigino soyler ne canim der ne sacimi oksar ne elimden tutar.
esim icki icer, bara gider dart oynamaya gecenin bi yarisi gelir eve.
borsadan ikinci defa 100 milyar kaybediyor biri evlenmeden onceymis evini satti odedi biride ben evliyken kredi cekerek borsa oynadi be batti parasi.
iyi tarafi da cocuguyla ilgilidir ve evin mutfak kismini eksiksiz sorgusuz alir.

ben onceden cok cabaladim duzelsim diye istedim de duzeltmeyi cabalarim da oldu o da kendince bi iki gin duzeldi ve sonra ozune dondu. iletisim kuramiyoruz konusamiyoruz aramizda muthis bi uzaklik sogukluk samimiyetsizlik var. ben iki aydir ailelerse kaliyorum onun ve benim kucuk cocuktan dolayi. bu sure zarfinda onu hic ozlemedigimi, yokkugunu aramadigimi fark ettim. sanirim ona olan duygularim bitti ettigimiz kavgalardan ve hic guzel bi an yasayamamaktan murlu olamamaktan.

annesiyle konustum sjz birbirimizi buldunuz severek evlendibiz ben ne yapabilirim dedi. esimle yine konustjm bende artik bitiyor dedim bi sey yapalim.bi an once destek alalim dedim. kendimiz duzeltmeye calisalim dedi gitmem asla dedi. bi kac gun telde bi 5 dk yazistik cabamiz bu kadar.

ben ne yapacagimi bilmiyorum artik bi evlilikte olnasi gerekenlerin hic birini yasamadim ben yasamiyorum da. cocuklarim icin ve cesaret edemedigim icin bi sey yaoamiyorum. ve cok bunaldim bu duumdan mutsuz olmaktan.