kızlar merhaba... anlık bir dert değil, genel bir dert sanırım benimki. gune yayılan turden yani.
erkek arkadaş mevzusu. aynı hikayeyi eş olarak da yorumlayabilirsiniz tabi...

ben bir iki konu actım gecmişte, beni zerre takmayan, belki oynayan, belki gercekten kendi sorunlarından dolayı beni ondan vazgecmeye zorlayan bir adamla kısa bir ilişkim oldu. fakat aşıktım ve salakca aşkına inandım.
sonunda mecbur kaldım bıraktım hani "ben daha iyilerine layığımdır" ya klişedir... aynen oyleydi, kesinlikle oyleydi.
tam on gun once nihayetlendi. teoride ben bitirdim ama pratikte bitiren oydu. davranışlarıyla beni vazgecirdi.

on gundur deli deli hallerdeyim.
bu yaşıma kadarki ilişkilerim hep rayında gitti. boyle vazgecmem gereken, benim adıma yarıda kalan bir ilişkim olmadı kısacası. şimdi bu adamı ben bıraktım guya... veya o bıraktı...

nasıl unutuluyordu?
yani kac gunde daha iyi olacağım?
mesela gectiğimiz hafta bir sabah mutlu uyandım, bugun de işyerinde aşırı yoğundum az duşundum. ne bileyim cicek- tohum ekmeye başladım. her gun işten eve gelip dip koşe temizlik yapıyorum. e ama aynı şey, o his hala kemiriyor icimi?
tam "hadi bugun unuttum galiba, iyiyim" diyorum, aslında unutmadığım bir şeyden dank ediyor. az once bir dizi actım, bu gece gec yatarım diye. dizideki adam bana onu hatırlatıyor, tipi benziyor.
kızlar ben bu histen cok bunaldım.

dışarıdan bakınca şeyma subaşı gibi takılıyorum, sanki surekli mutluyum rolleri. arkadaşlarımla cıkıyorum, eğleniyorum vs vs. ama icte kurtaramadım, kendimi kandıramadım.
eşe dosta hatta en yakın arkadaşıma "coktan unuttum" dedim adını anmıyor kimse, o denli guzel oynuyorum. fakat... işte fakat...

aşık olduğunuz birini ne kadar zamanda unuttunuz? hani unutmak denmez belki de ne vakit acıyı yok saydınız?
ne kadar zamanda yeniden mutlu oldunuz kısacası?
en azından birkac gunde bir aklıma geleceği hale ne zaman geleceğim?
arasın diye beklemek istemiyorum. doğru kişi değildi. ama umut da ediyorum sanki. sacma sapan bir ruh hali. hic tanımamış gibi nasıl olacağım ben?