Kendimden nefret ediyorum. 2
Bucuk yaşındaki ogluma vurdum hic umursamadi guldu belki de oyun sandı.
Kardeşine devamlı zarar veriyor uzerine cıkıyor yapma diyorum oğlum o kotu bir davranış bak oyle de değil boyle sev.
Hep yol gosterici oldum. Kizarken bile kizamam sesimi pek yukseltemem ki hic ciddiye almıyor beni. Bugun defalarca uyardım ufak ceza verdim kardeşinden uzağa oturtma cezası. Duşun orda dedim. Ama yok yine yaptı yine yaptı. Ben cok yıprandım. Tek başıma iki cocukla ilgilenmek o kadar zor ki.
Yaptığım yanlış biliyorum ama daha ne yapabilirim bilmiyorum.

Olmak istemediğim O ANNEYE donusuyorum sanırım. Oyle bir anne gorduğumde elinden almak istediğim o anneye.