Kimsenin oncelikleri arasında değilim gibi. Bakın “once” olmak istemiyorum “oncelikler arasında” olmak istiyorum sadece.
Kimsenin hayatında bir yerim yok gibi. Allah gostermesin yarın sabah olsem koca adada kimse cenazeme gelmez gibi hissediyorum. Şimdi diyebilirsiniz ki “yani sen kendini bir şey mi sanıyorsun da insanların hayatında oncelikler arasında olmak istiyorsun? Ne vasfın var da bunu istiyorsun?” Haklısınız ama sanki bu istediğim şey bana bir ihtiyacmış gibi doğal geliyor.
Cok cabalıyorum goze girmek icin. Aşırının da aşırısı fedakarım. Resmen kendimi unuttum. Beklentilerimi bile sıfıra duşurdum artık. Buna rağmen hic değerim yok kimsenin hayatında. Mesela cevreme bakıyorum, fiziksel goruntusu icin fazla bir caba sarf etmeyen, sevgilisinden yapabileceğinin cok ustunde şeyler bekleyen insanlar sevgililerinin her şeyi olmuş durumda ve her dedikleri oluyor.
Arkadaşlar yazın Turkiye ’ye gittiğimde yardım alacağım ama son bir ayımı nasıl daha rahat gecirebilirim cunku bu konu kafamı cok kurcalıyor
ağzımda yara bile cıktı stresten