Guncelleme: 16. Sayfada.

Merhaba arkadaşlar. Ben yine eşimden yana dert yanacağım. Evet hala bosanmadim. Ama kendi kendimi de yiyip bitiriyorum.
Beraber calıştığı bir kız var. Eşim 37, kız 34 yaşında. Bekar kız. Ama kızın konuşmalarından anladığım kadarıyla cok mesafeli bir kız. Kıza birşey diyemem yani. Ama bizimki surekli kıza yuruyor.
Benim her yokluğumu fırsat bilip iş cıkışında kızla gidip bir yerlerde oturup cay kahve iciyor.
Belki bazılarınız icin normaldir bu durum ama bana gore değil. Cunku ben işten eve evden işe giden bir kadinim. Benim hayatımı robot haline cevirdi. İş arkadaşlığı işyerinde kalır, arkadaş cevreni genişletirken aileni daraltırsin diye uyarıyordu hep beni. Kendine hak gorduğu şeyi bana gormuyor. Ben kızla yuzyuze hic tanismadim, bir kere telefonda konuştuk sadece.
Ayrıca yine benim evde olmadığım bir akşam bu kızla iş cıkışında kahve icmeye gitmişler. Ne kadar doğru bilmiyorum tabi. O akşam kıza msj yazdı bizimki. Bana katlandığin ve gunumun guzel gecmesine vesile olduğun icin teşekkur ederim, iyi ki varsın yazmış. Kız hicbirsey yazmamış.
Bir cocuğumuz var. Bu adamdan boşansam cok huzurlu olacağım. Ama bir yandan duşunuyorum, ben kendimi duşunurken kızımı uzermiyim? Bencilce bir istek mi boşanma.
Sinir hastası oldum artık. Şu an bu evlilik benim icin sadece zoraki tahammul ettiğim bir kurum. Başka hicbir anlamı yok.