Bundan iki sene onceydi. Universite birinci sınıfı yeni bitirmiştim. İstanbula henuz alışamamıştım, yakın arkadaşım hic yoktu herkesin arkadaşlığı sahte ve cıkar ilişkisine dayalıydı hayatımda. Oda arkadaşlarım da aşırı derecede kendini oven, dişli, bana kendimi değersiz hissettiren insanlardı.

Birinci sınıfın sonunda karşıma eski sevgilim cıktı. O kadar efendi, duzgun, guleryuzlu biri olarak gozukuyordu ki. Okuldan eve, evden okula bir yaşantısı vardı. Benimle tanışınca cok ilgi gosterdi cok samimi davrandı. O zamanlar final sınavlarımız vardı bana derslerim konusunda yardımcı olmak icin not atıyordu, her turlu moral veriyordu vs

Baş başa buluştuğumuz gun hemen aşkını (!) itiraf etti. Yarım saat sonra kadar sarılmak elimi tutmak istedi izin vermedim. Sanki beni 40 yıldır tanıyormuş gibi davranıyordu neden benim mesafeli durduğumu soyleyip duruyordu.

Bir sonraki buluşmamızda yine yakınlaşma konusunda ısrar etti elimi tuttu yanağımdan optu sarıldı. Ben cok saf geldim bana aşık olduğu icin sevgisini belli etmek istiyor diye duşundum. Ve 3 aylık yaz tatiline memlekete gidecektim o yuzden son goruşmemiz diye cok bişey demedim sarılmasına falan.

Sonra 3 aylık tatile memleketime gittim. Bir gun arkadaşımla buluşacaktım (kız), arkadaşımın evine gittim. Bu beni mesaj yağmuruna tuttu benden fotoğraf atmamı istedi (yani guvenmiyor aklı sıra kız biriyle buluşacağıma). Ben de o sırada arkadaşımı uzun zamandır gormedim koyu bir muhabbet halindeyiz. Bi kac mesaj atmamış gormedim. Arkadaşıma Whatsapp tan bir şey gostermek icin Whatsapp a girip geri cıktım hemen. Bu kez beni aradı aşırı sinirli tepkiler verdi. Ne yaptı ne etti zeytinyağı gibi uste cıktı.

Zamanla bu durum artmaya başladı. O başlardaki hoşgorulu, her şeye sen bilirsin sen nasıl istersen diyen adam her olayda kendini savunur oldu. Siyasi goruşumun yakın olduğu tarafı bildiği halde o tarz konular acıp beni sinirlendiriyordu sonra da beni suclu gosteriyordu.

Bana sevgililiğimizin daha en başlarındayken her turlu sosyal medya hesabının şifresini verdi. O verince ben de verme gereği hissettim. Bi kac hafta sonra dediği şey şu “bunlar hep taktik işte sen ver diye verdim” dedi pişkin pişkin şakaya vurdu. İlişkinin başlarında istediğin gibi giyin hic karışmam diyen insan sonradan şunu demeye başladı “oyle dersem bana karşı cıkmayacağını biliyordum, giyim konusunu sana bırakmış gibi yaptım ki duzgun şeyler giy diye” dedi

Sevgililiğin bir ayından sonra falan cinsellik konuları acmaya başladı. Tabii ki her şey masum bir “beraber uyuyalım” ile başladı. Salak gibi bu tarz oyunlara geldim. Gece yatmadan once konuşmaya başladık bu tarz şeyleri. Cunku onu kaybetmek istemiyordum ve seviyordum (biliyorum boyle sevgi olmaz olsun). Ama bir yanım bu tarz şeyleri konuşmak konusunda rahat değildi daha cok erkendi hem yaştan dolayı hem de sevgililik yeni sayılırdı. Bir yandan da beğenilmek arzulanmak hoşuma gidiyordu artık uzun ve ciddi bir sevgililik hayatım olsun istiyordum ve dediğim gibi istanbulda cok yalnızdım bir tek o vardı

Bir sure sonra bu konuşmaları surduremedim. Ben istanbula geldiğimde seninle ilişkili yaşayamam kusura bakma, kendimi cok huzursuz hissediyorum. Boyle bir şey yaşarsam ailemin yuzune bakıp aynı sofraya oturamam dedim. Daha her şey cok yeni dedim. Bir anda kızdı kopurdu bağırdı beni hayallerimize ihanet etmekle, kendisini kandırmakla sucladı. Bana kendimi suclu hissettirdi. Ozur diledim defalarca. Ama gene de yapmak istemediğimi soyledim. İstanbula gelmeme son bir ay kalmıştı ve o bir ay boyunca hayatı bana zehir etti. İnanılmaz derecede ilgisiz ve soğuk davrandı, surekli beni eleştiren ve her hatasına rağmen benden ozur dilettiren bir insan vardı artık karşımda.

Bir ay boyle zehir oldu. Sonra istanbula geldim. Benimle yakınlaşmak istedi hemen. Ben bu surecte ona cok bağımlı oldum psikolojik olarak. Biliyorum şimdi duşununce bu berbat bir şey. Ama dışarda buluştuğumuzda hep yakınlaşmalarımız oldu. Ve o ne zaman isterse o gun buluşuluyordu hep onun istedikleri oluyordu. Ben başka biriyle dışarı cıksam surat asıp fotoğraf atmamı istiyordu. Aynı zamanda yaz aylarından beri Whatsapp ta cevrimici olduğum zamanlar SS istiyordu benden. Kac kere karşı cıktım ama o gayet rahat bir şekilde “bunun cok normal olduğunu” soyledi. Resmen psikolojik olarak cıldırttı beni artık doğru bildiğim şeylerden şuphe eder hale geldim.

Bir gun yine bankta oturuyorduk. Sarıldı bana. Ben de salak salak sevindim. Bir anda elini goğsume atmaya calıştı kazağımın icine. Hemen elini geri cektim karşı cıktım. “Aylardır sevgiliyiz bu kadar mı guveniyosun bana” diye kendini savundu. Ve tabii ki klasik erkeğin ihtiyacları vardır lafı. Ağlattı beni orda. Zaten beni surekli ağlatıyordu.

Ertesi gun buz gibi davranmaya başladı. İki hafta boyle surdu. Sonra bir akşam uzun bir mesajla ayrıldı. Ayrılırken de melek gibiydi ben kızdım bağırdım ofkelendim o ise her turlu suclamamı kabul etti cok sakin yaklaştı. Cunku beni bir an evvel başından savmak istedi. Hatta bana ayrılırken sorunları olduğunu, iki haftadır antidepresan kullandığını psikiyatra gittiğini ağır depresyon ve panik atak gecirdiğini soyledi. Saf gibi inandım gene hatta uzuldum gunlerce onun icin. Zaten sonra da hemen kendine sosyal medya hesapları acıp kızları takip etmeye başladı. Cok uzuldum, cok ağladım.

Cinsellik konusunda ona hicbir zaman guvenememiştim cunku bana bir kızın el değmemiş olması gerektiğinden vs bahsediyordu (celişkiye bakar mısınız). Eğer birlikte olursak ve benden kan gelmezse doktora gideriz sebebini oğreniriz demişti comar beyinli. Bu psikolojik şiddete nasıl goz yumdum nasıl katlandım sahiden anlamıyorum kendimi.

Ben bu olayları kimseye anlatamadım. Cok utandım. İlk defa burada anlatıyorum. Bu sabah YouTube da Beyhan Budak ’ın “Gaslighting” adlı manipule videosuna denk geldim. Meğerse 2 yıl once maruz kaldığım şey aynen buymuş. Beni kendine bu şekilde bağımlı yaptı. Ve sonra hayatımdan cekti gitti. Ustelik aynı sınıfta olduğumuz icin okulda her an bana zehir oldu. Antidepresan kullandım. Arkadaş konusunda sıfırdan başladım. Bir şekilde şimdi daha iyiyim.

Gorunuşte cok dindar, oruc tutan namaz kılan biridir. Hep delikanlılıktan ahkam keser, Allah korkusudan bahsederdi. Buyuk laflar buyuk sozler ederdi hicbirini tutamazdı. Boyle biriydi işte. Onun icin cok fedakarlıklar yaptım ickiyi bıraktım, istanbula erkenden geldim, derslerime calışmaya başladım hayatım yurt ve okuldan ibaret oldu, ona her konuda destek yardımcı oldum ama o hep nankorluk etti “yapmasaydın o zaman” dedi.

İc dokmek istedim. Ve belki birilerine ibret olur diye yazmak istedim buraya. Bilmiyorum. Herkese iyi gunler diliyorum.