mesela dun dunyayı değiştirecek gucte hissediyorum. Hayata sımsıkı tutunup savaşacağım diyorum. İstediğim gibi gezip, full ozguvenli bir şekilde başım dimdik yuruyorum. Kimseyi takmıyorum ne duşunur diye... sosyalleşip geziyporum, hayat ne guzelmiş diyorum.

ertesi gun ise yataktan cıkmak istemiyorum. Oyle isteksizim ki canım hicbir şey yapmak istemiyor. Yorgunum ve gucsuz hissediyorum kendimi. Yaşamanın amacı ne ki diye bile duşunuyorum. Neden yaşıyorum ki diyorum. Başıma bir şey gelse umrumda olmaz. Riskli şeyler yapıyorum mesela gece ormanda yalnız yurumek, arabayla hız gibi... Ben ne işe yarıyorum ki diyorum. Ozguven duşuk ve duruşa da yansıyor bu. Başım da feci ağrıyor ve hickimseyi gormek dahi istemiyorum cunki kimseye tahammulum kalmıyor. İyice icime kapanıp kimseyle konuşmak istemiyorum. Can sıkıntısından yiyorum, pişman oluyorum. Aklıma kusmak geliyor ama yapmıyorum...eskiden bulimiktim ama yendim bunu...

Yarın yine tersi olacak eminim. Yani bu normal midir her insan mı bu şekil dalgalı yaşar ya da bende abartı mıdır?