Merhaba hanımlar.İcimi dokmek istedim.Son gunlerde yaşanan Ecrin bebek olayından dolayı iyice sinirlerim alt ust oldu.Sizinle dertleşmek istedim. 33 yaşındayım ama yaşadığım travmayı unutamıyorum.Kimse bilmiyor.Zaten nasıl soylenir ki boyle bir olay.Cocukluğumdan cok az anı hatırlıyorum bir tanesi de o olay .Dayımın oğlunun beni istismar etmesi.Otelemeye, unutmaya calıştım olmuyor aklımdan cıkmıyor.Sucum neydi diyorum neden ya? Yaşımı bile tam hatırlamıyorum ama kucuktum 7 de olabilir 9 da belki daha kucuğum.Saklambac oynuyoruz diyip beni odanın kapısının arkasına goturup istismar eden o sapık yuzu unutamıyorum.Ruhum daralıyor kalbim ağrıyor. Ne yaparız, nasıl yaparız bunu engelleriz ya da azaltabiliriz.Eğitim diyoruz halk eğitilmeli diyoruz, aileler bilinclendirilmeli diyoruz ama yeterli gelmiyor. Ben mesleğim gereği ailelere seminer veriyorum, benim yaşadıklarımı onların cocukları yaşamasın diye.Daha yazacaklarım cok ama boğazım duğumleniyor.Bir erkek nasıl olur da cocuklara bebeklere( kan bağı olsun veya olmasın) o gozle bakabilir ? Nefsi uyanabilir? bunu idrak edemiyorum.Yeminle evlenmekten korkuyorum insanlara ozelliklere erkeklere olan guvenimi yavaş yavaş kaybediyorum. Cevap yazan herkese teşekkur ederim.