Arkadaşlar ben 25 yaşımdayım, devlet memuruyum, annem ve kardeşimle yaşıyorumannem babam ayrı.evde bi tek ben calışıyorum.kardeşim 22 yaşında calışmıyor da okumuyor da.neyse ben şimdiye kadar yaşıtım kızlar gibi gezemedim,istediğim yere gidemedim(cunku annem baskıcı,annemin ailesi dahada baskıcı-klasik, geleneksel, ataerkil aile yapısı-)havalı havalı bir genc kız olamadım. hep annemin "kendini bişey sanma,sen kimsin ki" vb. kırıcı cumleler kurarak benim hevesimi ve ozguvenimi yerle bir etti. şimdi nerde ve kimle olursam olayım kendimi şu yaşta doğru ifade edemiyorum. hakkımı savunamıyorum yani kafama vur ekmeğimi al o dereceyim.

Uzun zamandır duşunuyorum duşunuyorum bu cevreden,bu aileden tanıdıklardan kacış kurtuluş yolu bulamıyorum.
Hani demeyin ki zaten kendi paran var başka şehre taşın ya da kafa tut vb. bu gibi şeyleri yaparım cesaretim var ama buyuk vefa borcum var.
Sizce ne yapıyım gercekten oyle cok bunaldım ki akıl verin lutfen
Kusura bakmayın biraz uzun oldu,cevaplarınıza donerim siz yeterki yazın.