Merhaba hanımlar.
Dert edilecek kadar buyuk bir mevzu değil, ama bizim mini ailemiz icinde ufak bir yarışa donmuş halde bu konu, bana sıkıntı oldu, oylesine anlatmak istedim.
Uzatabilirim, baştan soyleyeyim; cok muhim bir konu da değil, biliyorum.
Dert: Oğlumun bebeklik sacları ve herkesin bir fikrinin-planının olması.
Oğlumun bebeklik saclarını hala kestirmedik, kıyamadık sarı buklelerine ve neredeyse 3 senedir kız gibi geziyor, arada at kuyruğu, futbolcu topuzu filan yaparım, orerim, sacları ile tarar oynarım, kendi de pek seviyor saclarını. Banyo sonrası tarayınca fark ediyorum ki sırtına kadar inmiş, uzamış.
Neyse, bu sene hem cocuğa sıcaklarda eziyet olmasın, hem saclarına kuvvet gelsin, hem de bayram icin bir değişiklik, cocukluğa adım gibi olsun diye "Kestirsek mi?" dedik ama aile dorde bolundu.
Babaanne ve dedesi "Kıymayın", "Kreşe kadar bekleyin" diyorlar, kadın uzulecek ciddi ciddi.
Annem "Ensesi acılsın yeter, sakın oyle 3 numaraya filan vurdurmayın, cocuk korkar, ben cocukların sacını onları oynatarak kesen bir kuafor buldum" diyor ki evet, oğlum saclarının gidişine azcık ağıt yakacak gibi gorunuyor.
"Keselim mi sacları?" diye arada yokluyorum, "Hayır" deyip mızıldanıyor, benim saclarımı kestirdiğim zamanı da gordu, biliyor yani sacların kesilmesinin ne olduğunu ve istemiyor.
Benim fikrim cocuğun sıcaklardan en az etkileneceği, en rahat edeceği haline odaklı (her ne kadar kıyamasam da) ve cocuğun iknasına bağlı.
Eşim ise 3 numaraya takmış durumda, "Komple bi tıraş lazım" diyor, asker gibi cıkaracak cocuğu.
Bize dert oldu.
Annem ve kvmi de anlıyorum, ilk ve tek torun; yoğunlaşmış haldeler cocuğa, her adımı uzerine fikir getirmeden duramıyorlar, bir şey de demiyorum, haklarıdır; seven, ilgili insanlar neticede, cocuğum uzerinde emekleri var. Ama fazla karıştıkları da bir gercek.
Bugun sabahtan biraz işim olduğu ve kardeşim şehir dışından geldiği, yeğenini ozlediği icin erken saatlerde annemler oğlanı aldılar. Kuvvetle muhtemel akşam uzeri bir surprizle karşılaşacağım, annemi tanıyorum.
Bilmeze yatıyorum ki, eşime "Aa haberim yoktu" diyebileyim, topu anneme atayım, yoksa benim planladığımı duşunup bozulacak.
Adam gonulsuz cunku, tamamen tıraş ettirmeye, baba-oğul ilk berber tecrubesini birlikte yaşamaya kafayı takmış halde ve kendi annesinin de benim annemin de sac işine bulaşmalarından bir miktar rahatsız, farkındayım. O da haklı. Kendine sıra gelmiyor ki, cocuğun hevesli ninelerinden.
Ya herkes haklı, oyle buyuk olay olmayacak ama akşama suratlar duşecek.
"Bilmeden kuruyorsun" demeyin, diyorum ya, annemi tanıyorum; bir acıklamaya giriyorsa, kuaforune kadar ayarladığının yolunu yapıyorsa, cocuğu ilk aldığı an o işi aradan cıkarır. Ya bir sactan dert olur mu? Oldu ya.
Hem azcık icim gidiyor, kıyamıyorum, hem annemin ayarlamalarına guveniyor, hak veriyorum ki cocuğun ensesi bi acılsın rahat etsin, ağlamadan sızlamadan hallolsun cunku eşime kalsa "Ağlasa nolcak biz de ağladık ilk tıraşta" modunda.
Eşimin somurtuk suratı ve "Boyle olmaz, ben yarın tıraşa gotureceğim" demesi ile uğraşacağım, onu da biliyorum, cok tahmin edilebilirler ya. :/
Ya sacın yarışı mı olur ya? Anası olarak en cok bana sormaları gerekmiyor mu? Saksı mıyım la ben?
Ben de kararsız-tarafsız kaldım herkese hak veriyorum, bertaraf olacağım aralarında... Bilmiyor gibi takılıyorum.
Derde bak.
Annemi arayıp, sacları atmayın filan diyeyim bari... Kavanoz yaptırıp saklarım. :/