bunu defalarca tekrarlamışlığım uzerine “ aldatıldıktan sonra ayrıldığım eski eşim “
şu sıralar beni huzursuz ediyor, pişmanlığı yeni vurmuş kafasına, artık kendinden cok eminmiş, bizim kıymetimizi yerimizi anlamış, bizsiz hic bir şeyin onemi yokmuş vs vs. bunca zırvanın icinde bana mantıklı gelen bir iki cumle var ; “ sevmesem pişman olmasam iş buraya kadar gelmişken neden geri doneyim ? & kendimden emin olmasam aynı şeyleri tekrar yaşamayı goze alır mıyım ? “ bunlar..seni ne ilgilendirir ki diyeceksiniz, icimdekini size tam anlatmamın imkanı yok galiba, ona karşı bir şey hissediyor muyum emin değilim ama bir alışılmışlık olduğu icin illa ki ara ara vuruyor acısı unutmam biraz zaman alacak, belki de yeniden sevene kadar boyle hissedeceğim bilmiyorum.
akıl alabileceğim insanlara danıştım, cocuğumuz icin iyi duşunmem gerektiğini soyleyenler oldu, aslında duzenimi kurmuş gibiyim rahatım mutluyum ama gelin gorun ki yinede bu ısrarlar beni sarstı ne duşunduğumden emin olamıyorum..
sizden ricam bana bu kadar da aptal olunmaz ama demeniz..
bana gore aldatılmanın bir affı yok, bunu kabullenen var mıdır ? olaya objektif bakıp yorumlarınızı esirgemezseniz sevinirim.