50 yaşındaydı annem. Daha cook gencti. Hayalleri vardı; emekli olacaktı, bizi evlendirecekti, torunlarını sevecekti, Afrika ’da kabilelere katılacaktı, dunyayı gezecekti... Olmadı hic biri. 9 ay once teşhisi konmuştu “ağız ici kanseri” diye... 3 ameliyat, kemoterapi, radyoterapi, immunoterapi, bitkisel takviyeler hic biri işe yaramadı lanet mikrobu durdurmaya. Bir adım bile atamadık iyileşme yolunda. Kemoterapi alırken o yan etkileri yaşarken gerilemek bir yana kanser akciğerlerine sıcradı. Ne buyuk ağrılar yaşadı hic bir ağrı kesicinin dindiremediği. Hic vazgecmedi savaşmaktan ama en sonunda “ozur dilerim cocuğum, Allah tedavi olmamı istemiyor hic bir tedavi bana yaramıyor başka bir ilac almayacağım” demişti. Doktorlar bile şaşırdı hastalığın 9 ayda bu kadar nasıl ilerleyebileceğine. Son anına kadar evde olmak istedi ancak nefes alamamaya, bilinci bulanıklaşmaya, ağrıları dayanılmaz bir hal almaya başlayınca mecburen hastaneye goturduk, bize cok kızdı Şimdi yoğun bakımda uyutuluyor. Doktorlar her an her şeye hazırlıklı olmamız gerektiğini soylediler. Yoğun bakıma girmek istemiyordu “ben evimde cocuklarımı yıkayıp kocama sarılıp uyumak istiyorum beni yatırmayın” diyerek girdi oraya. İcimiz yanıyor bu acı nasıl gececek bilmiyorum Paylaşmak istedim... Allah yardımcımız olsun...