İyi akşamlar sevgili kk, nerden başlayım bilmiyorum biraz karışık olabilir. Hic kendim gibi nasılsam oyleyim diyemedim sanki başkaları kaderimi bana verdiler. Kendi kaderim bile diyemedim.
Hep olgun ağırbaşlı anlayışlı olmak zorunda bırakıldım. Kimseye nazlandığımı hatırlamıyorum. Kucukken babam sesli gulmemıze bile kızardı. Gulmeyin diye mesela kardeşim daha hassas alıngan olduğu icin ona birşey demezdi hep bana derdi. Annem desem buyuğum diye sanki mecburmuşum gibi babamla tartışınca git babanla konuş deyip beni gonderırdi. Kucucuk kalbimle onları barıstırmak icin uğraşırdım.
Derdimi anlatan birisi hic olamadım dertlendiğim zaman hep ağlarım takıntılıyım birşey icin gunlerce ağladığımı bilirim. Sorarlardı anlatmadım bunun yuzunden ağlanır mı dalga gececekler diye kendi fikirlerim onlara doğru gelmediği icin istediklerini yaptırmak icin ben hep onların gozunde psikolojisi bozuk hasta birisiyim.
Fızıken uzun boylu iri yarı olduğum guc isteyen şeylerdi hamileyken kurban etlerini kaldıracak yada yoruldum demeye hic hakkım yokmuş gibi herkes birşeyler diyor. Bazen cocuk gibi nazlanmak istiyorum. Yaptıklarımın kiymetli olsun istiyorum. Herşeyi yapınca gorevimmişim gibi bir tesekkuru cok goruyorlar.
Biraz cekingen yapıya sahibim iletişim kuramıyorum Turkcem zayıf bir turlu duzeltemedim. Bu yuzden insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorum birşey anlatamıyorum. Duygularımı ifade edemiyorum. Hep bastırılmış duygular var icimde, icimdeki ses gez eğlen sev sevil mutlu ol derken dışım o kadar farklı ki ne sevmeyi beceriyorum ne sevilmeyi hak ediyorum. Kadınların odunu olurmu diye sorarsanız olur oda benim guzel kelime cıkmaz ağzımdan mutlu etmeyi bilmem ama mutlu olmak isterim.
Asosyalim ihtiyac olmasa evden dışarıya hic cıkmam. Oturup bir kahve icmişliğim yok varda bir elimin parmağını gecmez.
Mutlu olamıyorum icim farklıyken yaptıklarım farklı olunca bazen patlak veriyor icimdeki duygular bu defa dengesiz davranıyorum gibi oluyor kısacası uzgunum uzun oldu hakkınızı helal edin cevaplar icin tesekk