Kendimi aşka o kadar kaptırdım ki, gozum ondan başkasını gormuyor...aptal aşığa dondum resmen.

Her gun haberleşiriz. 7 aydır birlikteyiz ve onu cok seviyorum. Benim bir oğlum, onun ise onceki evliliğinden iki ergen oğlu var. Arada bazen goruşurler annelerinde kalıyor... Dun bana soylemedi oğullarının kendinde kalacağını ve ben de bilmiyordum. Bugun işten geldikten sonra aramış beni. Cıktığımı yazdım, eve varmak uzere olduğumu. Bana dedi ki: “Ben dışardayım. Oğlanlar bugun bende ve onlara cips almaya cıktım.” Ben de dedimki: “Keşke daha once deseydin, boşuna acele ettim oğlanı da anneme bırakmıştım. Yoksa onunla vakit gecirip bu kadar strese girmezdim.” Bana şunu soyledi: “Onlar benim evlatlarım ayrıca ben sana cık mı dedim acele mi et dedim.” Ben acıkcası biraz şaşırdım bu cevabına ve kendimi enayi gibi hissettiğimi soyledim. “Seni cok ozlemiştim, ondan sesini duymak istedim. Sanırım başka şeylerle meşgul olmam lazım, evet bu kadar ozlemek iyi değil.” dedim. “Yoo ozlemek guzel bir şey.” Dedi... Sizce sevgime değmeyecek birimi? Biraz hayalkırıklığına uğradım. Bana haber verebilirdi. Ben telaşa girmezdim.

Adamın vakti nede olsa bol. Aptal gibi 20 sayfalık tezini bile bana yazdırdı. Şimdide artakalan vakti benimle gecirmiyor tabiş ki. Buluşmaya ayağına giden de benim buralarda rahat değil diye ama artık bi dur demeliyim buna kendimi cok kaptırdım. İlgi gosterip aniden bıraktı ve daha az aramaya başladı bende o oyle yaptıkca daha cok bağlandım. İstedikce istedi hic hayır demedim enayiyim işte. Acaip doldum ama biliyorum suc bende. Boşandığım sene tanıştım benden 11 yaş buyuk. eğitim calışmaları esnasında tanıştık tesadufen. kactım ben ondan hep ilgisini anlayınca ama kalbim boştu tek ilgi gosteren oydu ve oda aylarca peşimi bırakmayınca bende sevdim.