Herkese merhabalar. Ben 37 yaşında İstanbul ’da yaşayan bir bayanım. İcimde oyle bir boşluk var ki size anlatamam. Cok guzel bir cocukluk gecirdim. Ailem hem maddi hem manevi olarak beni cok guzel yetiştirdi. İyi bir kariyerim oldu. Maddi manevi bir cok yonden kendimi iyi yetiştirdiğime inanıyorum. 4 dil biliyorum ve bir cok ulkeye gittim, gezdim. Arkadaşlarım entellektuel biri olduğumu soylerler hep. Hayatta hayal ettiğim bir cok şeyi elde ettim diyebilirim. Ama en buyuk eksiğim bir aile kuramamış olmak. İnsanlarla iletişim kurarken cok sıkıntı yaşıyorum. Karşımdaki insanın (bayan erkek farketmez) dolu dolu olmasını istiyorum. Doluluktan kastım maddiyat değil manevi anlamda. Aynı masada oturduğum kişiyle saatlerce sohbet edebilmek, ondan bir şeyler oğrenebilmek isterim. Ama nerde hata yaptığımı bilmiyorum. Hem erkek arkadaş olsun hem bayan arkadaş olsun hic kimse yok etrafımda. Cok yalnız hissediyorum kendimi. Kafa dengi birini bulmakta zorlanıyorum. Cok guzel olmasam da bakımlı biriyimdir yani oyle cok cirkin de değilim. Ama erkeklerde genelde benden hoşlanmıyorlar. Dolayısıyla 37 yaşımda olmama rağmen hala bir yuva kurabilmiş değilim. Bu yalnızlık beni cok uzuyor. İşin kotu yanı bir insanla evlenebilecek samimiyeti kurabileceğime de inanmıyorum artık. Ne yapmam gerektiğini, nerde yanlış yaptığımı bilmiyorum. Bana bir fikir verirseniz cok sevinirim. Sevgiler.