Oncelikle herkese iyi akşamlar dilerim. Nasıl ve nerden başlayacağımı bilmiyorum uzun yazacağım şimdiden kusura bakmayın ama tavsiyelerinize ihtiyacım var. 2 yıllık evliyim 5 yılın sonunda evlilik kararı aldık ve evlendik. 2 yıl boyunca cok cok nadir zamanlar mutlu olduğumu hissettim balayı dahil. Cunku eşimin ailesi ile bazı sorunlar yaşadık duğun oncesi ve sonrası. Haklı olduğum cok fazla nokta vardı ama eşim ne bana ne ailesine hicbir şey soylemedi. Hep sessiz kaldı. Onun sessiz kalması başta beni cok sinirlendirse de sonradan benimde bu konuda pasifleşmeme sebep oldu. Kırgın olsamda konuşmama kararı aldım bu konularda. Biz 2 yıldır hic evli gibi değiliz. Birbirimizi merak etmeyiz daha doğrusu eşim beni bu duruma alıştırdı. Dışarda olsun akşam aramaz, şehir dışında olsun 3 gun sonra arar. Akşamları ayrı odalarda otururuz 2 yılda toplam 6 kere falan dışarda yemek yedik.

Benim de eşimin de okumalar yapması veya calışması gerekiyor akşamları bu yuzden evde de ayrıyız sıklıkla ama film izlesek bile ayrı odalar ve bilgisayarlarda. Uyanık olduğu saatlerde en fazla 20 dk goruşuruz. Akşam sohbet muhabbet hicbir bağımız yok. Bu surecte bazı gelişmelerle yurtdışında 4 yıl kadar kalmam gibi bi durum oluştu. Eşimin de benim de masraflarımız karşılıyorlar, daha doğrusu maaşım iyi olacak ve donuşte kariyerim icin iyi. Eşim bu teklifi kabul etmemi soyledi (sonra mutsuz olursam onu sorumlu tutarım diye) ama kendisi gelmek istemiyor.... Gitme kararı aldıktan sonra aramız iyice acıldı gibi. Bana gitme dahil bişey dese gozunun icine bakıyorum ama sen karar ver diyor, kararım senle gitmek diyorum gelemem diyor. Bu gitme durumu oluşmadan once de boyleydi. Sevgiliyken Sessizdi ama aşk dolu sevgi doluydu. Birşey yok dese de artık evde saygılı 2 yabancı gibiyiz.

Kafamda neden boyle garip bir adamla evlendim ya da ben mi garip biriyim soruları var. Soruyorum birşey mi var neden boylesin hayır diyor ama inanın ev arkadaşlığı gibi. Zaten kesinlikle cocuk istemiyor.

Sabah kalkıyorum istediklerim oldukca (kariyer anlamında) yapayanlız kalan bir insan gibiyim. Eşimin sigara,alkol gibi huyları yok. Kimseye derdimi anlatamıyorum ama senin eşin cok iyi, sessiz, ahlaklı diyorlar. Hicbişey paylaşmıyorum bu evlilikte. Neredyse hicbir ozel gunu kutlamadı 2 senede sanki masrafları paylaştığı biriyim. Kavga bile etmiyor. Siz de boyle misiniz ben mi abartıyorum? Sanırım ne olduğunu anlayamadığımız yıllarımız boyle gececek..

Kusura bakmayın biraz karışık anlattım ama ayrıntı vermek istedim.