Suan halihazırda calışmıyorum ama mesleğim var. Buraya geldiğimden beri kendimi o kadar kotu hissediyorum ki eşime duyduğum ozlem değil kotu hisettmem annemin her şeyime karışması, iki de bir size cok para gidiyor demesi(cocuğumun bezini ve diğer masraflarını esim karsiliyor)beni bıktırdı.14 aylik bebeğime bile baban sizden kurtuldu benim başıma attı diye şaka yapıyor.Defalarca deme yavrum şoyle dediysem de anlamıyor.Annem diye kırmak istemiyorum yaşlı diye ama yok anlamiyor
Bebeğim 2 yaşına gelince krese verip evden ayrılıp gitmek istesem afedersiniz kotu yola duşmuş olurum ailemin gozunde.Bide bana demez mi ben seni en fazla 1 sene tutarim daha sonra evlendiririm diye.
O kadar moralim bozuk ki yahu bu kadınlar ya koca evinde ya da illa baba evinde mi mutlu olmak zorunda,ben tek istediğim oğlumu huzurla buyutmek ben onu huzurla buyutebilmek icin vazgectim bu evlilikten ama anladım ki kadınlara bu dunyada huzur yok !
Buraya kadar değer verip okuduğunuz teşekkur ederim
