Değerli uyeler, konum biraz uzun lutfen bana yardımcı olun, yorumlarınızı esirgemeyin.

Eşimle Yaklaşık 2-2,5 yıl once goruşmeye ve florte başladık. İlk başlarda ikimiz de amaan olursa olur olmazsa yolumuza bakarız modunda takılırken zamanla sevgililiğe donuştu. ancak onda bendeki kadar hızlı gelişmedi, ben sevgili gibi takılırken o daha sorumsuzdu, orneğin arkadaş ortamına sokmuyor, buluştuktan sonra evime bırakmıyor, benim kadar sık arayıp sormuyordu, hani o ilişkide olmanın getirdiği, karşıdaki tarafından cok sevilen bir prenses olmaktan cok uzaktım. yavaş yavaş ilerliyorduk, zaman zaman da beni deli ederek iki ileri bir geri gittiğimiz bir hale gelmiştik. florte başladıktan 1 yıl 2 ay sonra, 'ben senin kadar emin olamıyorum duygularımdan, 1 yılını aldım, kendimi de suclu hissediyorum sana karşı, haksızlık ediyor hissediyorum, daha fazla vaktini almayayım, ayrılalım' dedi. ben zaten zor bir donem geciriyordum, işimle ilgili zorluklar, ailemle ilgili sağlık sorunları vs bir de bu bana ağır geldi, ilişkimi kaybetmek istemedim ve bir şans daha verelim birbirimize dedim, biraz da zorladım. o da kabul etti. bu surecte bana gore ilişkimiz daha iyiye gidiyordu. ayrılma teklifini atlattıktan 2 ay sonra; şehirdışında kısa bir haftasonu gezisinde telefonunu karıştırmamla, arada goruştuğu arkadaş ortamındaki bir kadınla yazışmalarını, dahası birkac gun once buluştuklarını okudum. o an yaşadıklarımı, hissettiklerimi allah kimseye yaşatmasın. titremeye başladım, bas bas bağırıp onu banyodan cıkardım ve telefonu yuzune vurdum 'bu ne' diye. once sucluluk psikolojisiyle 'sen benim telefonumu nasıl karıştırırsın bik bik' etti. baktı ki geri adım atmıyorum. oturdu, gecen hafta toplu bir etkinlikleri vardı, orda yakınlaştık, ertesi gun buluştuk dedi. evde buluşmuşlar, hatta evde opuşme oynaşma onsevişme bile olmuş. 'TAMAM' dedim, bitti. ben seninle daha fazla enerjimi, sevgimi emeğimi harcamayacağım sen de istediğinle opuş oynaş. ben yaşadığım şehre donuyorum. otobus bileti buldum donuş icin, sessizce koşeye cekildi 'bitmesin' dedi sadece, sonra da kollarıma yapıştı gitme diye. ailem kız arkadaşımla gittiğimi sanıyordu, tatilin ilk 2 saati donsem bir de onlara hesap vermem gerekecekti, kalıp ne yapacağımı duşunmeye karar verdim.sinir kriz gecirdim, telefonunu yere carptım, kendisine fiziksel zarar verdim, arabasının anahtarını denize attım vs vs. kıza mesaj attım. kadın olarak yardım istiyorum diye. kız da anlattı herşeyi, senden haberim yoktu, kendimi cok kotu hissediyorum diye.

şehre donuşte tekrar buluştuk, evine gittiğimde butun evi aşağı indirdim, ickileri bardakları vs. bu da surekli beni razı etmeye calışıyor. 'ben seni boyle sevdiğimi bilmiyordum, oylesine gidiyor işte sanıyordum hatta ayrılmayı duşunuyordum seni kaybetme korkusu aklımı başıma getirdi, hicbirşey eskisi gibi olmayacak' diye. 'evet hicbirşey eskisi gibi olmayacak karşında o sevgi dolu, fedakar, ilişkisi icin emek gosteren kadın yok artık. artık ben ve benim isteklerim var, karşılamadığın anda cekip gitmekle kalmaz, seni kendime aşık ederim, eski sevgilimle buluşurum, yatarım, oyle ayrılırım senden'. gozunun onunde eski sevgilime mesaj attım ne zaman buraya geleceksin goruşelim mi diye. herşeyi duzelteceğine annesinin ustune yeminler etti. yalnız kalmak istemiyordum ve kızgınlığıma rağmen hem sevgim, hem de az da olsa bir umut vardı iyi bir cift olacağımıza mutlu gunlerimiz olacağına dair,neyse devam ettik. herşey cok farklıydı, arayıp sormayan, buluştuktan sonra evime otobusle donmeme izin veren adam işyerime cicekler gondermeye, arkadaşlarıyla beni tanıştırma organizayonlarına, instagrama facebooka oraya buraya fotoğrafımı koymaya başladı. bense kendimi cekiyor, eskisinden cok farklı davranıyordum, hatta eskiden nasıl olup da boyle bir ilişkiye izin verdiğime şaşırıyordum. kan kusturdum, ayrılma noktalarına geldik, affedemiyordum. o bu kadar ustume duştukce eskisinden guzel gunler yaşamaya başladık. ve beni yurtdışına goturup evlenme teklifi etti. cok guzeldi, mutluluk sarhoşluğu gibiydi ve kabul ettim.

bilmiyorum hata mı yaptım. tekliften sonra 7 ay icinde evlendik. gercekten hic sevilmediğim kadar sevildiğimi, onemsendiğimi, değer gorduğumu hissettim. şimdi 2 aylık evliyiz. herşey cok guzel gidiyor, ideal bir hayat arkadaşından bekleyeceğiniz ne varsa hepsini karşılıyor, isteklerime onem verir, benim fikrimi almadan karar vermez, ne istiyorsam onu yapmaya calışır, birlikte yemek yaparız, temizliğime duzenime yardım eder birlikte dizi izlemeye vaktimiz kalsın diye. aileme karşı benden iyidir, cok keyifli aktiviteler yaparız, kazancı epey yuksek, bana harcamaktan hic cekinmez, balayı icin bir cırpıda dunyanın parasını gozden cıkardı ben orada balayı yapmak istiyorum diye, birlikte yururken bile mutluyuz. ama... aklıma geldikce, orneğin gecen gun kızın bana attığı mesajları silmek icin tekrar gorduğumde, sinir krizi geciriyorum. en başa donuyor, o akşamı ayrıntılarıyla oğrenmek istiyorum. ve bunu yaptıkca da artık ona da evliliğime de zarar veriyorum. bana en sonunda 'ben herşey duzelecek sandım, evlenme teklifi ettim, hayatıma eş olarak seni sectim, elimden geleni yaptım, maddi manevi, ama yaptığım herşey cop olmuş gibi hissediyorum, defalarca anlattım, o zamanlar emin değildim, sana bunları yaşattığım icin kahroluyorum, inan cok buyuk vicdan azabı cektim, ama yanlış yaptım, yaptığım yanlışın diyetini de kat kat odedim, artık bu noktadan sonra sen bunlara geri donersen sen bu evliliği bitirmiş olacaksın. devam edeceksen avukatları arayalım, son bir kez olelim, ama sonra yolumuza gidelim. icim kan ağlar, kahrolurum seni kaybettiğim icin, ama yapacak birşey bırakmıyorsun bana' dedi.
kızlar, elimde değil, genelde herşey cok iyi, ama bir tetikleyici oluyor, en başa donuyorum. ona da kendime de zarar vermek istiyorum. neden diyorum, neden neden. o kızı uzaktan tanıyorum, benimle yarışamaz, nasıl onu bana tercih eder diyorum, ilişkime o ana kadar verdiğim emekleri nasıl gormez diyorum. ben aldatılmayı kabul edecek kadar ezik biriymiydim diyorum, ya tekrar olursa diyorum. icimde bir şeytan var, durduramıyorum. evliliğimi bitirme noktasına geliyorum. en sonunda terapiye karar verdik, yakında başlayacağız.

ne olur fikir verin yardım edin bana.