annanem eskişehire hic alışamadı istanbulu cok ozluyordu ve surekli bende cok hastayım siz hep babanızla ilgileniyorsunuz deyip duruyordu, ama annanem her işi kendi yapabilen atik bir kadındı ve sağlığıyla cok ilgilenen duzenli doktora gidip kontrollerini yaptıran biriydi . annanemin kireclenmeden dolayı fizik tedaviye gitmesi gerekti. fizik tedavi bittikten sonra annanemin ağrıları coğaldı birden bire yureyememeye başladı ve hastaneye yattı aynı anda dedemde yoğun bakımdan cıkıp evine donmuştu. yapılan incelemeler sonucu annanemin akciğer kanseri olduğunu ve son evrelerini yaşadığını oğrendik ve annanemi 15 gun icinde kaybettik senağlama
bundan sonra zaten cok ağır hasta olan dedem dahada ağırlaştı ve 35 gun yoğun bakımda kaldı cıkarıldığı gun evinde uyurken oda annanemin yanına gitti senağlama
benim sorunum, cok sevdiğim iki insanı ard arda kaybettiğime hala inanamıyorum arada sırada telefonla dedemi arıyorum ama cevap yok
( bazen yanlız dışarı cıkınca onların eskişehirdeki kiraladıkları eve gider buluyorum kendimi, surekli aklım onlarda inanılmaz ozluyorum ikisinide cenaze gunu cok ağladım ama şimdi ağlayamıyorumda anneler gununde ilk defa mezarlarına gittim gozumden bir damla yaş akmadı inanamadım cunku orda yattıklarına yaşıyorlar gibi sanki kabullenemiyorum bir turlu. dışardan bakıldığında uzulmuyor gibi gozuksemde hep aklımdalar.................onları cok ozluyorum senağlama senağlama