Beş senelik yuva yikiliyo.ofke kontrol sorunu var.sinirlenince şiddete kadar vardiriyor.gecen yıl davayı babamın zoruyla actım.sonrasinda ben evden gidince cıldırdı.kapilara dayandı vs.tatsiz şeyler oldu.
Sonrasında ailem sahip cıkmadı ben de onu ozledim.
Şimdi oğrendim ki 700 km uzağa surgun gidiyor.sebep arkadaşını darp ettiği icin.yani evim resmen dağılıyor.o gidiyor artik.artik donmicek.cok ağladım.onu seviuyormusum.
Burada el memleketindeyim.kimsem de yok.ailem de yok.ben bir başıma nasıl yapacağım.ustelik cocuk ilkokula dahi başlamadı.
Kocamın gideceğini duşundukce oynatacak gibi oluyorum.bosanma davası olsa da aynı ilcedeydik.yine bana cocuk konusunda destekti ama artık yok.
Bunu nasıl kabullenenilirim.ayrilik acısı hic yaşamamışim ben ya.olum gibi bişi.temmuz 10 a kadar o gidecek.ben bisansam da aynı ilcede olur birbirimize destek oluruz.cocuga birlikte bakarız diuordum.
Evet daha once gitmesini istemiştim ama şu an bu duygu bana cok ağır geldi.keske şaka olsa.tekrar aynı evde yasasak.bu duygularla nasıl baş edecek ben.ne yapiyim